BAKIŞIN GÜCÜ

   Bakışın bile bir edebi var bakmak var bakmak var.Kime baktığın neye baktığın dan ziyade nasıl baktığın önemli.Bakışla zina mı olurmuş diyor adamın biri, olmaz ama yaklaşır diyorum bende, karşında ki kişinin şekli ve giysisi önemli değil senin ona hangi düşünceyle baktığındır.Her bakışta bir nazar vardır allah dostlarının bakışında ki nazar şeytanı devirir ilmimizi açar diğer kötü düşünceli insanların bakışında ki nazarsa bizi maffeder.Düşünceyle günah işlenir mi elbette işlenir.Günahsız olsaydık zaten insan olmazdık her şeyi günah seVaB babında düşünmek pekte güzel değil.Hedefimiz belli yol belli iz belli.HEDEFİMİZ Allah'a ulaşmak ona giden yol kalbimiz öyleyse o kalple bizim işimiz.Tasavvuf demek zaten kalbin eğitimi demek, kalbi neden eğitiyoruz hakka ulaşmak için.Edeb amelden önemli.Niyetlerde amellerden öncedir.Sıralama budur o yüzden önce düşüncelerimizi düzeltmeliyiz.Güzel düşünen güzel bakar.Güzel bakan güzel görür.Düşüncelerimizi güzelleştirmek için için önce nerden geldiğini bilmeliyiz yani düşüncelerimizin kaynağını bilmeliyiz şimdi soruyorum öyleyse düşüncelerimizin kaynağı nedir?Cevap:Düşüncelerimizin kaynağı beyin değil kalbimizdir.Düşüncelerimizin ilk çıkış noktası kalptir.Kalbin içinde düşünce üreten iki kaynak vardır biri nefis diğeri ruhtur.Yaşamsal faaliyetler ve kötü tip düşünceler nefse aittir.Ruhsa daima güzellik kaynağıdır.Bu yüzden ruhumuzu nefsimize karşı güçlendirmeliyiz ruh nefse karşı güçlü olursa beynimize kalbimizden güzel sinyaller gider beden rahatlar psikolojik yıkıntılar son bulur dertler ve tasalar tükenir.Peki ruhumuzu nefsimize karşı nasıl güçlendireceğiz.Ruhun gıdası ibadetlerdir peygamberimiz s.a.v bu yüzden namazı dünyalık saymıştır.Ruh allahın güzel adlarını andıkça güçlenir.Esma bu babta önemlidir.Normal düzeyde ibadetlerini yerine getiren bir insan zemindedir onuda yapmayan çukurdadır.Zeminden üst katlara doğru çıkan insanda tasavvuftadır.Tasavvuf belirli sayılarda esma almakla başlar.O halde bir esma alan birde esma veren olmalıdır.Esma alan kişi tasavvufa başlayan kişidir esma veren tassavvufla yetişmiş belli bir seviyeye yükselmiş bir kişidir.Şimdi düşüncelerimize etki eden asıl şeyleri öğrendik şimdi sıra hangisini sececeğimizde.İnsan seçimlerinde özgürdür.İnsan özgür irade sahibidir.Eğer nefs denen şey olmasaydı dünyadada olmazdık fakat nefsin bize veriliş sebebi özgürce hareket edip kalbimizde onu bulmaktır.Mevlananın bir sözü var dönmek marifet değil bulmak marifet.Evet dönmek marifet değil her yaratılan dönüyor ama kaç tanesi onu buldu?
  HAKK TUALA BİZİ BOŞ YERE DÖNENLERDEN EYLEMESİN AŞK İLE AŞİNAYA DÖNENLERDEN EYLESİN KALBİMİZDE ONU BULANLARDAN EYLESİN.
 ( MEVLAM GÖRELİM NEYLER NEYLERSE GÜZEL EYLER)''erzurumlu ibrahim hakkı hz.''
             BAHADIR ÇAKIR.

Kibir Hastalığı

 Kibir tehlikesinden korunmalıyız.Bu kibir dediğimiz hastalığı anlayabilmemizi sağlayan tarihin yapraklarını karıştırdığımda karşıma çıkan ilk isim ve etkilendiğim diyelim fatih sultan mehmet hanın babası gazi 2.murat han dır.şimdi onunla başlamak istiyorum.Gazi murat han sarayın bahcesine mezar büyüklüğünde bir çukur kazdırmıştı.Her sefer dönüşü o çukurda nefsini terbiye eder sonra tebrikleri kabul ederdi.Hey nefsim gururlanma ölüm var,işte böyle mezara gireceksin derdi ve nefsini bu şekilde terbiye ederdi.Murat han hazretleri fatih hazretlerine şöyle nasihat etmiştir tam ağzından çıktığı gibi değil ama yakın sözcüklerle nasihatı anlatalım.
  ey oğul kibir her hayra ve her iyiliğe manidir.kibir kişinin kendisini başkasından üstün görmesidir.rabbini unutmanın alametidir.hadisi şerifte:''kalbinde zerre kadar kibir bulunan kimse(bundan tevbe etmedikçe)cennete giremez''buyruldu.
   Kibir çeşitlerinin en kötüsü allahutealaya karşı olan kibirdir.
nemrut böyle idi,firaun böyle idi daha birçok ahmak böyle idiler zay oldular.Her asırda böyle ahmaklar gelmiştir.bunlar tarih kitaplarında okudukları zalimlerin feci sonlarından ibret almadılar.
  onun için haçlı ordusunu perişan ettikten sonra geri döndük fakat bu zaferi nefsimiz kendine mal etmek istedi.
 kibir felaketinden ancak geçmişten ders alan,tevazu sahibi akıllı,iyi kimseler kurtulabilmişlerdir.

 inşallah sende büyük zaferler kazanacaksın.ne zaman ki kazandığın zaferi kendinden bilir,kibirlenirsen işte ozaman sen bittin oğul.
  HAKKI KÜÇÜK GÖRMEK KİBİRDENDİR.

Her kadın seviyeli olduğu müddetçe iltifat görmekten ve beğenilmeden hoşlanır.Aslında her kadın değil her insan beğenilmekten,övülmekten hoşlanır dersek daha doğru olur.işte tamda bu noktada tehlike baş gösteriyor eğer insan bir şekilde içindeki hayvani dürtülerine ket vurmaz ise bu övgü sözcükleri beğenilmek onun kibirlenmesine neden olabilir.O yüzden her tebrik,beğeni,iltifat aldığımızda bunun farkında olmalı ne olduğumuzu bilmeliyiz.Esasen kendini bilen kendini tanıyan kendini yaratan rabbini tanır ve bilir ve böyle bilen bir kişide her şeyin farkında olur duygularına ve hislerine hakim olur. duygu ve hisller ona hakim olamaz o hakim olur.Kibir hastalığından korunmak için nelerin kibre sebep olabileceğinin bilinmesi gerekir.
  BİRÇOK DİN VE DEVLET ADAMI BU HASTALIĞA YAKALANMIŞTIR.
BAHADIR ÇAKIR

BİLEN BİLİR

biz yazma devrini geçtik

şimdi sıra sende

bizim harfler aşk deryasında yandı dedik koç yazamıyoruz artık

buda farklı bir boyutu olsa gerek aşkın

hissedileni dile dökememe boyutu bazı hissler vardır sözcükler onu anlatmakta yetersiz kalır

dünyanın bütün lügatleri bile anlatamaz bazen

işte o boyut bu boyut

yaşarsın ama konuşamazsın

hissedersin ama söyleyemezsin o ağzından o bir çıksa san ki bütün varlığın çıkacak gibidir

o yüzden susarsın benlik davasından değil aşkın özüne duyulan bir saygıdır bu

yaşamayanlar bilmez

ancak yaşayan bilir

hiçbir şair onu anlatamaz

ve hiçbir şair onu dillendiremez

aşkın seyretmesin de işte her birimiz kendimizi var eden o yakıcı bakıştanız

binlerce damlanın içinde ondan damlayanız bizde

aşık sözü bunlar o yüzden birazı yıkık birazı dökük birazı kayıp ama yinede halimizi anlatıyor zannedersem

BAHADIR ÇAKIR

GÜZEL BİR ŞİİR

niyazi mısri sözü:

derman arardım derdime
derdim bana derman imiş
burhan arardım aslıma
aslım bana burhan imiş

sağ u solum gözler idim 
dost yüzünü görsem deyu
ben taşrada arar idim 
ol can içinde can imiş

öyle sanırdım ayriyem
dost gayridir ben gayriyem
benden görüp işideni 
bildim ki ol canan imiş

savm u salat u haccile 
sanma biter zahid işin
insan-ı kamil olmağa 
lazım olan irfan imiş

kanden gelir yolun senin 
ya kande varır menzilin
nerden gelip gittiğini 
anlamayan hayvan imiş

mürşid gerektir bildire 
hakkı sana hakkel-yakin
mürşidi olmayanların 
bildikleri güman imiş

her mürşide dil verme 
kim yolunu sarpa oğratır
mürşidi kamil olanın 
gayet yolu asan imiş

anla heman bir söz dürür 
yokuş değildir düz dürür
alem kamu bir yüz dürür 
gören anı hayran imiş

işit niyazi'nin sözün 
bir nesne örtmez hak yüzün
hak'tan ayan bir nesne yok 
gözsüzlere pünhan imiş
NİYAZİ MISRİ

güzel bir dörtlük

niyazi mısri sözü:

derman arardım derdime
derdim bana derman imiş
burhan arardım aslıma
aslım bana burhan imiş

TERÖRE KARŞI ÇÖZÜM NEDİR?

      Teröre karşı iki yollu savaş açılmalıdır.Birinci yol fikri mücadele yoludur.Darvinizm in bilimsel kılıf giydirilmiş bir idoloji olduğu yersiz olduğu çürütülerek geniş geniş anlatılmalıdır.Okul kitaplarında halen darvinin öğretileri bilimsel bir ders gibi anlatılıyor anlatılsın fakat yersiz geçersiz olduğuda anlatılmalı ve çürütülen fikrinde öğretilmesi gerekir.Kuantum fiziğinin metaryalizm i nasıl bilimsel olarak çürüttüğü ayrıntılı bir şekilde ele alınmalıdır.Yani önce terörün dayanağını oluşturan fikirlerin çürütülmesi ve fikri mücadelenin yapılması çok önemlidir.
       Teröre karşı ikinci önemli mücadele şekli askeri mücadele şeklidir.Bu ordu islamın son yıkılmaz ordusudur.İmanımızın gücü ordumuzdaki mücadele azminde gözükmektedir.En evvala doğu illerimizi kapsayan askeri bir saha oluşturulmalıdır.Devlet her an ve her dakika halkın güvenliğini sağlamalıdır.Çatılarda özeltimler keskin nişancılar yerdede özel birlikler devamlı olarak devriye atmalıdır.Halk devletin onu koruduğunu ve orda devamlı onları koruyacağını bilmeli ve inanmalı öylede olmalıdır.Halkı teröristin eline teslim bırakmamak lazımdır.Sokaların her yerin muazam bir şekilde korunması şartır heryerin kameralarla donatılması kuş ırgansa devletin en başında ki kişinin bundan anında haberdar olması gerekir.Sınır bölgesinde kuşun bile uçmaması gerekir ki uçan kuşu da vuracaksın.SINIR HATTINDA herkese yasak askeri bölgeler oluşturulmalıdır.
       Özellikle bu dönemlerde yani şu dönemlerde çok büyük çaplı operasyonlar yapılmalıdır.İki koldan darbe alan örgüt dağılacak yıpranacak ve yokolacaktır.HAKK KARŞISIN DA BATIL YOKOLUÇUDUR YOKOLMAYA MAHKUMDUR.
                          BAHADIR ÇAKIR

KAİNATIN YARATILIŞI

KAİNATIN YARATILIŞI

Euzubillahiminerşeytanirracim.bismillahirrahmanirrahim.''allah adın zikredelüm evvala.Vacip oldur cümle işte her kula''Süleyman Çelebi'nin bu güzel cümleleriyle başlarken.Yaratılış bizim için bir başlangıç teşkil ederken,yaratıcı içinde ayrı bir güzelliktir.Yaratılışı anlatırken en başından başlar gibi hissediyorum kendimi.

Hiçbir şey yok iken bir tek Allah vardı.Zaman,mekan,hiçbir şey yok iken Vucudu mutlak,Kemali mutlak,hüsnü mutlaktır.Onun şanı kendini izhardır.Allah'ın aşk-ı zati nedeniyle kendini görmek ve göstermesi için ayna hükmündeki varlığı yarattı.

Bir diğer deyişle Cenab ı Allah,ehadiyet mertebesinde bir gizli hazine iken,bilinmeyi istemiş ve sevdiği için yaratmıştır.

Allah bütün mahlukattan evvel,yoktan çok nurlu bir cevher yarattı. Bize göre bu ilk cevher peygamberimiz(s.a.v) dir.Bazı alim ve fıkıhçılar bunu kabullenmemektedir.Bir kutsi hadiste Cenab ı hakk şöyle diyor:''sen olmasaydın alemleri yaratmazdım.''Yine enbiya suresi 107.ayette:Ve ma erselnake illa rahmeten lil alemin(alemine)''Biz seni,sadece alemlere rahmet olarak gönderdik.''
Çoğu insan Allah'ı kabul eder fakat rabbül alemin olduğunu Rabliğini kabul edemez.Allah kendinden başka her şeyi yaratandır.Bunu kabul eden yaratılışı kabul eder.

Bizler,Allah ilk olarak kün mühammeda dedi ve ilk yaratılan varlık Peygamberimiz (s.a.v)'dir dediğimizde sizin ne hadis dayanağınız ne de ayet dayanağınız var diyorlar.Şimdi size soruyorum sizce de yok mu?
Şimdi biz bu sataşmaları bir tarafa bırakalım da hakikat bildiğimizi ahengi içinde anlatmaya devam edelim.

Allah'u teala kendi nurundan yarattığı peygamberimiz(s.a.v) in ruhuna haşmetli nazarıyla aşkıyla bakınca ruh utancından terleyip su gibi akmış,özü su yüzüne çıkınca ondan önce külli nefsi yaratmış,sonra sırasıyla meleklerin,peygamberlerin,velilerin,ariflerin,abidlerin,müminlerin,kafirlerin,cinlerin,şeytanların,hayvanların,bitkilerin her birisi için,mertebelerine göre bu sırayla yaratılmıştır.
Sadece bu hakikati bilmek dahi dinin içine karıştırılan birçok hurafeyi açıkça göstermektedir.Peygamberimiz 40 yaşında peygamber olmamıştır.Bir hadiste şöyle buyrulmuştur:''Adem çamur halindeyken ben nebiydim.''Bu hadisi hakikat manasında düşünemeyenler için uydurmadır fakat ayete muhalif düşmez.İnsanların bu noktada düştüğü yanlış şudur.Bir insanın ruhu çok önceden yaratılıp en sonra vucut bulabilir.Bu bizim açımızdan pekala olağandır.Fakat topraktan geldik toprağa gideceğiz diyenler için pek olağan değildir.Biz topraktan gelip toprağa gidicilerden değiliz Allahtan geldik Allaha gidicilerdeniz.
Adem a.s ın vucut buluşu cinlerden de sonradır.Adem a.s ın yaratılışını kısaca anlatalım.Hakk teala,ruhlar alemini yarattıktan 2bin yıl sonra cisimler alemini yarattı.Arşı aladan karanlık perdelere varıncaya kadar,hepsinin düzenini tamamladı.Sonra kerrübiyyün meleklerine arşı azamı,haffun ve saffun meleklerine arşın yanını mesken yaptı.Kainatın her yanını meleklerle dolduran cenab ı allah yeryüzünüde çeşitli yaratıklarla doldurdu.Yeryüzünde önce bir tavus kuşu yaşamıştır.Sonra hakk teala,yeryüzünde hikmetiyle renksiz,dumansız ve hareketsiz ateşten can ı yarattı,adını mariç koydu.Sonra karısını yarattı,onada marice adını verdi.Onların izdivacından cin taifesi türedi.İblis bunlardandır.Zamanla bu cin taifesi öyle çoğaldı ki yeryüzünü doldurdu.Onların asıl sureti insanlarınkine benzer fakat bedenleri meleklerinki gibi latif olduğu için her surete girebilir.
7 bin sene sonra,cinlerin yeryüzünde kalanların kötülük yapmaya ve kan dökmeye başladılar,cenab ı allahın her yüzyılda kendilerine gönderdiği peygamberleri öldürdüler.12 bin senede 120 peygamberi katlettiler.Sonra cenab ı hakk onları helak ettikten sonra dünya semasına cıkardığı iblis ve taifesini Dünyaya indirdi.Daha sonra onu cennete sokmuş dünyaya semadan melekleri indirmiştir.
Sonra cenab ı allah ademi yaratmak için azraile emretti azrail dünyadan kuru toprağı yoğurup getirdi.O hamura şekil verdikten sonra allah kendi ruhundan ademin başına üfürerek ademi diriltmiştir.Allah ademe secde etmelerini istedi fakat iblis secde etmedi o yaşanan olaylardan sonra adem oğlu züriyetine musallat olma iznini aldı ve kovuldu.
sonra allah adem a.s ı firdevs cennetine sokarak onun sol göğsünden havva anamızı yarattı.Cenab ı hakk onlara cennetimde kalın her nimetimden faydalanın fakat şu ağaca yaklaşmayın,ondan tadıp bana asi olmayın buyurdu.
Birçok alime göre yasak elmadan kasıt çiftleştmektir.Bende bu görüşe katılıyorum çünkü ard arda gelen ayetler de buna işaret ediyor.Şeytan adem a.s a vesvese verdi.Adem babamız ve hava anamız o yasak elmadan tattılar daha sonra bu hatalarından ötürü dünyaya düşürüldüler.Uzun bir müddet ayrı yaşadılar.İkiside çokca yalvardılar.Adem babamızın bir gün aklına arşın sutunlarında yazan o yazı geldi la ilahe illallah muhammeden resurullah adem babamız bunun üzerine allahım beni hz. muhammed s.a.v in hürmetine bağışla diye dua etti.Allahta bildiği halde sordu muhammedi nasıl tanıdın diye.Adem a.s şöyle cevap verdi:''ya rabbi''sen beni yaratıp dirilttiğin vakit başımı kaldırıp yukarı bakmıştım.İşte o sırada arşın sutunları üzerinde la ilahe illallah muhammeden resurullah diye yazılı olduğunu gördüm.Bildim ki sen,kendi adının yanına ancak en sevdiğinin ismini koyarsın.Bunun üzerine cenab ı hakk ''eğer muhammed olmasaydı ben seni ve alemleri yaratmazdım''buyurdu.
Allahu teala bunun üzerine havva anamızı ve adem a.s ı bağışladı ve bir araya getirdi.V e insan nesli dünya yüzünde türemeye başladı.En son peygamber olan peygamberimiz s.a.v de hz.adem in zürriyetinden dünyaya gelmiştir.İlk yaratılan varlıkta peygamberimizdir.VE bizler allahın sen olmasaydın hiçbir şeyi yaratmazdım dediği bir peygamberin ümmetiyiz.Diğer peygamberlerin hz. muhammed s.a.v'e ümmet olmak için peygamberlik vazifesinden bile vazgeçmek isteyecek kadar değerli bir ümmetiz.En evvela bu şuurun farkına özümüze dönüp.Adem a.s ın ettiği dua gibi dua edip bağışlanmayı ve birlik olmayı dilemeliyiz.Dinsin artık bu islam dünyasındaki acılar hz.muhammed s.a.v in yüzü suyu hürmetine allahım sen islam dünyasının acılarını dindir ve onların tek çatı altında birleşmesini nasip eyle yarabbi.
Allah her birimizin birbirimize gönül bağıyla kilitlenmemizi nasip etsin.Allah şuanda şu kağıda yazamadığım gizliden gizliye kalbimden geçirdiklerimide kabul etsin makbul eylesin.
Aslında herbirimiz Adem a.s ın yaşamış olduğu döngüyü yaşamaktayız.Ruhlarımız ruhlar aleminde idi tıpkı hz.adem gibi sonra ana rahimine düştük rahimde yedik içtik yangeldik tıpkı cennet gibi sonra tıpkı adem a.s gibi cennetten dünyaya düştük.Üstelik yine adem a.s gibi ağlayarak geldik dünyaya sonuç olarak burası bir benzetme tuhaf ama çok benziyoruz.Bilimsel olarak ciğerlerimize dolan havanın yangınından ağlıyoruz belki ama manevi olarak o yazdığımız sebepten dolayı ağlıyor olabiliriz.Bu paragraf benim bir tesbitim olduğu için üzerinde dini açıdan düşünmenizi istemiyorum.
İnsan mutlaka şu sayacak olduğum sırayla alemleri yaşamış ve ya yaşayacaktır.1)ruhlar alemi2)ana rahimi3)dünya hayatı4)kabir hayatı5)mahşer hayatı6)cennet ve ya....... şimdi kısaca bu alemler üzerinden bahsedelim.1. si ruhlar alemi ki bir çok divan edebiyatı şairimizin beyitlerinde çokça vurguladığı bir yerdir.Dilersiniz ki benim de çokça beğendiğim bir beyiti yazmak istiyorum.
''Canıma bir merhaba sundu ezelde çeşmi yar öyle mest oldum ki gayrın merhabasın bilemedim.''(Ahmet paşa)
Fatih Sultan Mehmet hanın veziri aynı zamanda tasavvuf hocasıdır.Tasavvuf yolunda ilerlemiş ve bize bu beyiti bağışlamıştır.Adeta gönüllerimizin tercumanı olmuştur.
Yar dediği sevgili peygamberimizdir biz peygamberimizi dünya hayatında göremedik fakat elez bezminde gördüğünü ve ona sunmuş olduğu merhabadan dolayı dünyada ona merhaba sunan güzellerin merhabasını bilemediklerini söylüyor.Daha derin manaları var tabi ama çapımız kadarını açıkladık.
Mevlana hz.lerinin bir dizesiyle devam etmek istiyorum.''Yaratıldı yaratılalı göklerin dönüşünü aşk dalgasından bil aşk olmasaydı dünya donar kalırdı.''
hz. mevlana bu beyitinde Ahmet paşa hz.lerinden daha geriye gitmiş ve kainatın dönüşünü o ilk yaratılışta ki aşka bağlamıştır.Yani allahın hiçbir şey yokken bilmek isteyip yaratmış olduğu peygamberimize o haşmetli aşk dolu bakışından dolayı yani o aşktan dolayı döndüğünü söylüyor.ve nitekim aşk olmasaydı o dönüş biterdi diyor.nitekim burdan kıyamete de atıfta bulunmuş olabilir.Emin olamadığım için üzerinde ısrar etmiyor ve bu boyutunu yazmıyorum.
elez bezminde cenab ı allah ruhlarımıza ''elestü bi rabbiküm''ben sizin rabbiniz değil miyim?diye sordu.Ruhlarımız da cevaben ''kalu bela'' (evet)dediler.rabbül aleminin onların yaratıcısı olduğunu sonu bela ile biten kelimeyle kabul ettiler.
Rabbimiz aynı suali nefislerimize sordu.Nefislerimiz ise şöyle yanıtladı''sen sensin bende benim''Nefislerimiz benlik davasıyla yaratıcıyı reddettiler.
işte biz insanların kalbinde ezelde kalu bela diyen güzel bir ruh.diğer tarafta ''sen sensin bende benim'' diyebilmiş aşağılanmış bir nefis bulunmaktadır.insan kalbinde bulunan bu nefis ve ruh ergenlik çağına kadar yan yana ve bitişik halde bulunur.Ergenlik çağından sonra ayrılan nefis ve ruh birbirine zıt muhalif bir şekilde hareket etmeye başlar.İşte bu zor dönemde eğitime tabi olmayan kalp zor duruma düşebilir.
Beyin düşünce sinyallerini kalbimizden alır.Eğer nefis ruhtan kuvvetli ise ilk sinyal nefis tarafından ulaşır ve insan kötülük yolunda adım atabilir.
Ruhumuzu nefsimize karşı kuvvetlendirebilmek için ruhumuzu beslemeli ve güçlendirmeliyiz.Ruh allahın güzel isimlerini anmakla güçlenir.
Her insanın nefsiyle ruhunun güç miktarı farklıdır dolayısıyla her insanın esma (zikir)sayısıda farklı olacaktır.işte bunu ayarlayan kişiye mürşidi kamil denir.Esma alan kişiyede mürit denir.işte tasavvuf ekolünün oluşma sebebi budur.
Tasavvuf un temelleri ta hz.ademe dayanır çünki ilk esma veren allahtır ilk esma alanda hz.ademdir.O HALDE İLK ŞEYH ALLAH İLK DERVİŞ HZ.ADEM DİR.
Peygamberimiz s.a.v de ümmetinden tasavvufçuların çıkması için biat kurumunu oluşturmuştur.Kuranı kerim de ağacın altında biat edenler diye geçerler.Bu konuda araştırma araştırma yapmak isteyenler fetih suresi-18 ayete baksınlar.
Kuranı kerimimizde birçok ayette veli kullarından yani evliyalardan mürşitlerden yani tasvvuftan bahsetmektedir.Yunus suresi 62 den 65 kadar olan ayetlere bakabilirsiniz
''yarattıklarımızdan öyle bir topluluk da vardır ki,onlar hakk a iletirler ve hakk ile hüküm verirler.''araf 181
''bize kendi katından bir veli ver bize kendi kadından bir yardımcı ver''nisa 75
Kuranı kerimde allah dostlarıyla alakalı 67 tane ayetle belki daha fazla ayetle sabitlenmiş durumda olduğu halde birileri çıkıp tarikat yok diyebiliyor.
Yok diyenler önce ashab ı suffe kimdir bunu bir öğrensinler.Ağacın altında peygamberimize biat edenleri öğrensinler niçin ashabın diğerlerinin o ağacın altında biat edenlerle birlikte orada olmadığını öğrensinler.
Ben anne rahiminde yaşadıklarımı hatırlıyorum diyen var mı?Kimse anne karnında ki o ortamı hatırlayamaz.Ruhlar aleminide kimse hatırlayamaz.VE öyleyse soruyorum hatırlayamadıklarımıza yok diyebilirizmiyiz?Cevab hayırsa dünya hayatına dönmek istiyorum.
Allah her birimizin ruhunu sevdiği için yarattı.Peki biz bu sevgiye ne kadar layıkız.Ben şuanda düşünüyorum ve pek o sevginin layıkı olduğumu zannetmiyorum.Yani varolmayı hakettimiyim acaba?
Her insan oğludünyaya gelir doğar büyür gelişir ve ölür.Belki her canlı için böyle olur desek yanlış olmaz fakat canlı cansız ayrımı yaptığımız şu dünyada her şey canlıdır desem büyük bir iddiamıdır?Ne varsa bu alemde hepsi canlıdır yapı taşlarına insek bu canlılığın farkına varırız.Atomdan kürreye kadar herşey canlıdır ve üstelik dönerek hareket eder.Mutlaka dönerken buluruz.Biz insanlarda aşkın bu dönüşünü temsil ederiz kabede.Mevleviler,kadiriler,nakşiler daha nice tasavvuf erkanları aşk ile dönerler.
Biz insanlar için aslında ölüm falan yoktur bir dünyadan diğer dünyaya göçmenin adını ölüm koymuşlar.Ölüm anında azrail ruhumuzu alıp göğe doğru yükseltir orda makamına uygun bir kabre sokar ve kabir hayatı dediğimiz diğer dünya hayatımız başlar.Bedenimizde topraktaki makamına kabrine gömülür.''Ölürse ten ölür canlar ölesi değil''yunus emre hz.leri
Yunus emre hz.lerini mevlana hz.lerini tanımak bilmek için tarikat nedir marifet nedir hakikat nedir bilmek gerkir.Dahası bilmekte yetmez yaşamak gerekir.İslam dini tapınma dini değildir yaşam dinidir.Bazı şeyler yaşamadan bilinmez.
''Yunus dur benim adım,gün geçtikçe artar oldum iki cihanda maksudum,bana seni gerek seni''
Şuanda günümüzde kaç hz.yunus var hiç düşündük mü?Bunu hesaplamak için Türkiye deki her tarikatın içine girip bunu yaşayarak bizati anlayabiliriz ancak her yaşanan da anlatılamaz ya da anlatılmaz sevgili okuyucularım.
Sözcükler düşüncelerin ifadesidir.Açaba bildiğimiz tüm sözcükler yaşadıklarımızı ifade edebilecek güçte midir?Elbette ki hayır bazı şeyler vardır ki dil onları telaffuz edemez.Bir bakıştır onu anlatacak olan.Halimizden anlamayan telaffuz ettiklerimizden de anlattıklarımızdan da asla anlayamaz.
Niçin ibadet ederiz?elbette ki yaşamak için.mezhep yeni bir din değildir mezhep araçtır ihtiyaçları karşıladığı sürece önemlidir.
Allahtan kormak sözcüğünde ki yanlış nedir?Güzelden korkulur mu?severek yaratandan korkulur mu?Allahtan bir yaratıktan korkulur gibi korkulmaz.Onun bizi terketmesinden sevgisini azaltmasından korkulur.İnana insanlar allahın onlara asla gazap etmeyeceğini bilir.Bazı alimler ya da kendini alim zannedenler insanları kuranda ki azap ayetleriyle korkuturlar.Korkan insan allahı sevebilir mi bence hayır.Kuranda ki ayetlerin tümü müslümanlara gelmemiştir.Bazı din adamları müslümana gelen ayetle kafire gelen ayeti karıştırdığı için insanları dinden soğutuyorlar.Allah onların bin türlü belasını versin.Bu belayı marifet ehline okusaydık eyvallah derlerdi. fakat onlar o ehil kişilerin bastığı topraktaki toz olamaz.Bu da onlara yeter sanırım.
''Eğer siz hiç günah işlemeseydiniz,allahu teala sizi helak eder ve yerinize günah işleyen fakat töğbeleri sebebiyle mağfiret edeceği kimseler yaratırdı.''(kutsi hadis)
sevgili dostlar günahsız kul yoktur o yüzden günah ile boğulmak yerine hakka yönelmek onun bir anadan kaç bin kat daha merhametli olduğuna inanarak merhametine sığınmaya muhtacız. Allah'ım bizleri hesap günü adaletiyle değil merhametiyle yargılar inşallah....Muhabbetiyle lütufta bulunur inşallah...
        BAHADIR ÇAKIR  

    

FUZULİ

 YAKARIŞ... 
Ya Rab hemişe lutfunu kıl reh-nüma bana
Gösterme ol tariki ki yetmez sana bana

Kat' eyle aşinalığım andan ki gayrdır
Ancak öz aşinaların et aşina bana

Bir yerde sabit et kadem-i i'tibarımı
Ancak öz aşinaların et aşina bana

Yok bende bir amel sana şayeste ah eğer
A'malime göre vere adlin ceza bana

Havf ü hatada muztaribim var ümid kim
Lutfun vere beşaret-i afv-i ata bana

Ben bilmezem bana gereğin sen Hakim'sin
Men' eyle verme her ne gerekmez sana bana

Habs-i hevada koyma Fuzuli-sıfat esir
Ya Rab hidayet eyle tarik-i fena bana


GAZELİN AÇIKLAMASI
Tanrım! Lütfunu rehber kıl daima bana ve sakın sana ulaşmayan yolu bana gösterme!
Senden başka her şeyden dostluğumu kes benim; yalnızca kendi sevdiklerini sevdir bana! (Yalnız sana dost olan kişileri benim için dost kıl, sana dost olmayanlardan yolumu ayır.)
İtibar ayağımı öyle bir yerde sabitle ki, orada yalnızca dinin yol göstericisine (Hz. Muhammed'e) uyulsun, sadece onun yolundan gidilsin.
Yazık ki sana layık bir amelim yok benim. Eğer adaletin beni amelime göre cezalandıracak olursa benim vay halime!..
Hata ve buna bağlı korkular içinde kıvranıp duruyorum. Umarım, lütfun bana hatalarımın bağışlandığı müjdesini verir (yoksa halim haraptır.)
Ben bana tam olarak neyin gerektiğini bilemem.Hakim (her şeyi bilen Allah) sensin; bana gerekmeyeni bana verme!
Beni Fuzuli gibi heva (hevesler, istekler, ihtiraslar veya dünya ilgileri)
içinde hapis bırakma! Tanrım! Bana fena (Senin aşkında yok olma) yolunda kurtuluş nasip eyle (veya bu kötü gidişime bir hidayet nasip et!)


______

Bu ödevi İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Türkçe Öğretmenliği ikinci sınıfta okuyan öğrenciler yapmıştır. 


OK BEDENDEN ÇIKINCA... 

Benim tek hiç kim zar ü perişan olmasın ya Rab
Esir-i derd-i aşk u dağ-i hicran olmasın ya Rab

Dem-a-dem cevrlerdir çekdiğim bi-rahm bütlerden
Bu kafirler esiri bir müselman olmasın ya Rab

Görüb endişe-i katlimde ol mahı budur derdim
Ki bu endişeden ol meh peşiman olmasın ya Rab

Çıharmak itseler tenden çeküb peykanı ol servin
Çıhan olsun dil-i mecruh peykan olmasın ya Rab

Cefa ü cevr ile mu 'tadım anlarsız n'olur halim
Cefasına had ü cevrine payan olmasın ya Rab

Demen kim adli yok ya zulmü çok her hal ile olsa
Gönül tahtına andan gayrı sultan olmasın ya Rab

Fuzuli buldu genc-i afiyet mey-hane küncünde
Mübarek mülkdür ol mülk viran olmasın ya Rab


GAZELİN AÇIKLAMASI 
Kimseye verme ağlayıp inlemeyi benden gayrı; kimse perişan olmasın, aman!.. Allahım! Yani aşk derdine tutsak etme hiç kimseyi ve ayrılık yarasıyla başbaşa bırakma Tanrım!
Eziyet ve cefa görmekteyim merhametsiz güzellerden daima. Tanrım! Bir Müslüman'ı bu kafirlere tutsak etma aman! (Yoksa onu dinden imandan çıkarırlar.)
Beni öldürmeyi tasarladığını gördüm o ay yüzlünün. Tasam şu ki Tanrım! o ay yüzlü bu düşünceden caymasın. (ve beni öldürecek süzgün bakışı benden esirgemesin!)
Servi boylu sevgilinin gamze okudur bağrımdaki. Ve bana acıyan dostlarım onu çıkarma sevdasındadır... Yalvarırım Tanrım; çıkan yaralı gönlüm olsun da bağrımdaki ok olmasın tek!.. (Zira ben onu, nice zamandır, sevgiliden mukaddes bir armağan diye saklıyorum yüregimde.)
Eziyet ve sıkıntısı ile sevgilinin, can ciğer oldum. Nasıl yaşarım artık onlar olmadan Tanrım! Umarım bundan böyle cefası sınırsız, eziyeti sonsuz olur!..
''Adaleti yok; üstelik zulmü çokmuş!.. '' Asla söylemem ben bunları!.. Her nasıl olursa olsun, yeter ki gönül tahtımda ondan başka bir sultan olmasın ya Rab!..
(Nice yatırlar, tekkeler dolaşmıştı aşk derdine şifalar arayarak) Fuzuli.
Meyhane köşesinde buldu sonunda esenlik ve zindelik hazinesini. Ne mübarek yerdir orası Tanrım, inşallah viran olmaz!.. 

HASRET...HASRET 

Gönlüm açılır zülf-i perişanını görgeç
Nutkum tutulur gonce-i handanını görgeç

Ra'nalık ile kamet-i şimşadı kılan yad
Olmaz mı hacil serv-i hıramanını görgeç

Çok aşka heves edeni gördüm ki hevasın
Terk etti senin aşık-ı nalanını görgeç

Naziklik ile gonce-i handanı eden zikr
Etmez mi haya la'l-i dür-efşanını görgeç

Sen hal-i dilin söylemesen n'ola Fuzuli
El fehm kılar çak-i giribanını görgeç

GAZELİN AÇILAMASI 
Gönlümü açar saçlarını dağılıp saçılması, nutkumu kapatır gonca (açılmamış gül gibi dudak) nın açılması. Konuşamaz olurum, dilim tutulur.
Hasretle baktıkça sana, kanlı yaşlar dökülür gözlerimden. Kirpik oklarını gördükçe, delinir bağrım ta derinden...
Çoklarını gördüm, aşka heves eden... İnleyen aşığını görünce senin, bu hevesi tek edip gittiler...
Cehenneme inanmayan bir kafir bile ayrılığının ateşini görünce inanası gelir cehennem ateşine...
Saklasan gönlündeki aşkı bir sır gibi, söylemesen ne çıkar a Fuzuli; görenler anlamaz mı sanırsın yakanın yırtığından acınası halini... 


SEVGİLİNİN HÜZÜNLER KULÜBESINDE... 

Ah eylediğim serv-i hıramanın içindir
Kan ağladığım gonca-i handanın içindir

Sergeşteliğim kakul-i müşginin ucundan
Aşufteliğim zülf-i perişanın içindir

Bimar tenim nergis-i mestin eleminden
Hunin ciğerim la'l-i dür-efşanın içindir

Yaktım tenimi vasl günü şem teg amma
Bil kim bu tedarik şeb-i hicranın içindir

Kurtarmağa yağma-yı gamından dil ü canı
Sa'yim nazar-ı nergis-i fettanın içindir

Can ver gönül ol gamzeye kim bunca zamandır
Can içre seni sakladığım anın içindir

Vaiz bize dün düzahı vasfetti Fuzuli
Ol vasf senin külbe-i ahzanın içindir

GAZELİN AÇIKLAMASI 
Salınan servi endamın içindir ah edişim; kan ağlayışım ise gülen dudağının hasretinden...
Başımın dönmesi, misk kokulu kaküllerinden; düşkünlüğüm ise, dağınık saçlarını hatırlamaktan...
Baygın bakışlarını düşünmekten melankolilerde bedenim inci sözler saçan (arasından inci dişlerinin parıltısı saçılan) dudağındır ciğerimi kanla dolduran...
Yaktım tenimi kavuşma gününde mum gibi, amma... Bil ki bu hazırlık ayrılığının kara günleri içindir.
Aşk derdinin yağmasından gönlümü ve canımı kurtarmaya çalışmam asla; amacım çapkın gözünün dikkatini çekebilmek içindir.
Ey gönlüm! Ver canını sevgilin bir süzgün bakışına; bunun içindir çünkü seni bunca zaman canla başla beslediğim...
Ey Fuzuli! Nasihatçi cehennemin özelliklerini sayıp döktün bize. Anladım ki anlattıkları hep senin hüzün evine dair şeylermiş, senin ayrılık acılarını çektiğm hüzün yurduymuş meğer cehennem!.. 

EL ÇEK İLACIMDAN TABİP!.. 

Aşiyan-i mürg-i dil zülf-i perişanındadır
Kanda olsam ey peri gönlüm senin yanındadır

Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabib
Kılma derman kim helakim zehri dermanındadır

Çekme damen naz edip üftadelerden vehm kıl
Göklere açılmasın eller ki damanındadır

Bes ki hicranındadır hasiyyet-i kat'-i hayat
Ol hayat ehline hayranem ki hicranındadır

Ey Fuzuli şem'-veş mutlak açılmaz yanmadan
Tablar kim sünbül rişte-i canındadır

GAZELİN AÇIKLAMASI 

Gönül kuşum dağınık saçların arasında yuva kurdu ey sevgili!.. Artı nerde olursam olayım veya iki elim kanda da olsa gönlüm senin yanındadır.

Aşk derdiyle başım pek hoş benim ey tabib, bırak bana ilaç vermeyi. Bana derman vermeye ki, senin dermenın beni helak edecek zehrin ta kendisidir.

Ey sevgili naz edip düşkün aşıklardan eteğini çekme. Eteğine yapışan ellerin (sen eteğini çevirince) göklere açılmasından (dua eder gibi) sakın!..

Senin ayrılığında, hayatı sona erdirme özelliği gizlidir, ayrılığın ölüm demektir. Senden ayrı düşüp de hala yaşayanlara hayranım.

Ey Fuzuli! Sevgilini saçının büklümü sen can ipliğine bağlıdır. Sen mum gibi yanmadan o büklümler açılıvermez. 

SONSUZLUK ÜLKESİNE DOĞRU 

Baka mülkün dilersen varını yok eyle dünya teg
Etek çek gördüğünden afitab-i alem-ara teg

Ta'ulluk zulmetin tercidi hurşidine kıl matla'
Eger alemde bir gün görmek istersen Mesiha teg

Yeter tavus teg 'ucb kıl arayiş-i suret
Vücudundan geçib alemde bir ad eyle Anka teg

Güher teg kılma tağir-i tabiat delseler bağrın
Karar et her hevadan olma şur-engiz derya teg

Fuzuli kainat esbabının kıldın temaşasın
Nedametsiz tena 'um yok tasarufsuz temaşa teg

GAZELİN AÇIKLAMASI 

Sonsuzluk yurduna varayım diyorsan eğer, varlığını yok eyle, tıpkı dünya gibi! Her gün dünyayı süsleyen güneş misali, çek eteğini gördüklerinden...

Eğer bu dünyada Hz. İsa gibi bir gün görmek istersen, dünya ilgilerinin zulmetini soyutlanmışlık güneşinin doğduğu bir yer eyle!..

Tavus gibi kabarıp dış görüşünü süslemen daha yetmeyecek mi? Varlığından sıyrılıp şu dünyada Anka kuşu gibi bir ad bırakmaya bak!..

Bağrını inci gibi del.ip zorlasalar da, yaradılışını değiştirme! Bir hal üzre karar kıl da deniz gibi hemen her rüzgârda (veya heveslerinin peşinde) dalgalanıverme.

Ey Fuzuli! Dünyanın her türlü gidişatını, zevkini, sefasını, derdini, kaderini seyrettim sonuç şu: Dünyada tasarrufsuz seyir gibi sonu pişmanlığa çıkmaya bir nimet yok. 

SEVGİLİNİN AĞZINDAKİ SIR... 

Bilmez idim bilmek ağzın sırrını düşvar imiş
Ağzını derlerdi yok dediklerince var imiş

Aciz olmuş yıkmağa ahıyla kuhu Kuh-ken
N'eylesin miskin anun aşkı hem ol mikdar imiş

Taşa çekmiş halk için Ferhad Şirin suretin
Arz kılmış halka mahbubun aceb bi-'ar imiş

Ömrlerdir eylerim ahval-i dünya imtihan
Nakd-i ömr ü hasıl-i dünya heman bir yar imiş

Dün Fuzuli arızın görgeç revan tapşırdı can
Laf edip derdi ki canın var emanet-dar imiş

GAZELİN AÇIKLAMASI 

Bilmiyordum ağzındaki sırrı bilmenin güç olduğunu. Ağzın için yok diyorlardı, dedikleri kadar var imiş meğer...

Ateşli ahı dağı eritmekten aciz kalmış dağ eri Ferhat'ın. Ne yapsın miskin, işte o kadar imiş onun da aşkı.

Kabe ziyareti için ihrama bel bağladı dediler sofu için; araştırdım, meğer onun beline bağladığı papaz kuşağı imiş, ihram değil. (Dış görünüş yetmiyor içi kurtarmaya. )

Varımı yok ettim, sevgilinin yüzüne öykünerek. Ebedi zevk dedikleri şey, sevgilinin yüzünü görmekmiş meğer!..

Yanağını görünce dün senin ey sevgili, Fuzuli can verdi hemen ''Canım var, '' deyip dururdu, meğer bir emanetçiymiş.. 


SEVGİLİNİN AYAK UCUNDA BİR GölGE... 

Kıldı zülfün teg perişan halimi halin senin
Bir gün ey bi-derd sormazsın nedir halin senin

Gitdi başından gönül ol serv kaddin sayesi
Ağla kim idabara tebdil oldu ikbalin senin

Zinet için cism divarında etmezdim yerin
Çekmeseydi aşk levh-i cana timsalin senin

Dam-gah-ı aşkdan tut bir kenar ey mürg-i dil
Sınmadan seng-i melametden per ü balin senin

Saye-veş çoktan Fuzuli hak-i kuyun yastadır
Ol ümid ile ki bir gün ola pamalin senin

GAZELİN AÇIKLAMASI 

Ey âşıklarını dert edinmeyen sevgili! Senin bu umursamaz tavrın halimi perişan eyledi. Bir gün olsun ''Ne haldesin? '' diye sormuyorsun ya asıl dert bu.

Ey gönül! O servi boylu sevgilinin himayesi üzerinden gitti. Artık ağlama vaktidir, çünkü yükselmen, alçalmağa (talihin talihsizliğine) döndü.

Ey sevgili! Aşk ta ezel gününde can levhasına senin suretini çizmeseydi, beden duvarını süslemek üzere sana itibar etmez, oraya seni desenlemezdi.

Ey gönül kuşu! Ayıplama ayıplama taşı ile kolun kanadın kırılmadan evvel aşk tuzağından kurtulmaya bak.

Zavallı Fuzuli, bir gün gelir de sevgilinin ayağının altına serilirim diye, hayli zamandır senin semtinin toprağın gölge gibi uzanmış kalmıştır. 



CAN VERİP ŞAN ALDIK... 

Yar rahm etti meğer nale vü efganımıza
Ki kadem bastı bugün külbe-i ahzanımıza

Eşk baranı meğer kıldı meded kim nageh
Bitti bu şah-ı gül-i taze gülistanımıza

Bu visale yuhu ahvali demek mümkün idi
Eğer olsaydı yuhu dide-i giryanımıza

Yar mihmanımız oldu gelin ey can u gönül
Kılalım sarf nemiz var ise mihmanımıza

Dilberin cana imiş kasdı Fuzuli gel kim
Can verip dilbere mihnet koyalım canımıza

GAZELİN AÇIKLAMASI 

Sevgili çığlık ve inleyişlerize acımış olsa gerek ki bugün hüzünler içinde yaşadığımız kulübemizi teşrif etti.

Gözyaşı yağmurları imdadımıza yetişmiş olmalı ki, şu taze gül fidanı sevgili, ansızın gülistanımızda bitiverdi.

Bu kavuşmaya bir rüya demek mümkün idi... Eğer ağlayan gözlerimize uyku giriyor olsaydı...

Sevgili evimizi teşrif etti ey can ve gönül! Gelin, neyimiz var ise konuğumuza harcayıp onu ağırlayalım, uğruna canımızı ve gönlümüzü verelim.

Ey Fuzuli! Dilberinin geliş sebebi can almakmış meğer. Canımıza minnet!... Şimdi dilbere can verip şan alalım.

yunus emre

YUNUS ve HACI BEKTAŞ VELİ

Eskişehir'in bir köyünde çiftçilikle geçinen çok yoksul bir adam varmış. Bir yıl kıtlık olunca bu adamın yoksulluğu iyice artmış. Bir çok keramet ve inayetlerini duyduğu Hacı Bektaş Veli'den yardım istemeyi düşünen yoksul adam, sığırının üstüne bir miktar alıç koyup, dergâha gitmiş. Pirin ayağına yüz sürerek hediyesini vermiş bir miktar buğday istemiş. Hacı Bektaş Veli ona lütufla muamele ederek, birkaç gün dergâhta misafir etmiş. Yoksul adamın geri dönmek için acele ettiğini gören dervişler, Hacı Bektaş Veli'ye onun acelesini anlatmışlar. Hacı Bektaş Veli de yoksul köylüyü huzurana çağırıp sormuş: 
- Buğday mı istersin, yoksa erenler himmeti mi istersin?
- Buğday istiyorum efendim.
- Buğday yerine nefes versek olmaz mı?
- Olmaz.
- İstersen bana getirdiğin alıcın her tanesine bir nefes edeyim!..
- Olmaz. 
- İsterse her çekirdek sayısına bir nefes edeyim!..
Yoksul adam buğdayda ısrar ediyormuş. 
- İstersen her çekirdek başına on nefes edeyim!..
Yoksul adam yine buğdayda ısrar edince, Hacı Bektaş'ın emriyle götürebileceği kadar buğday verilmiş. Sevine sevine bir çuval buğdayı alıp dergâhtan uzaklaşan yoksul köylü, yolda giderken düşünmeye başlamış ve kendi kendine demiş ki: 
- Bu insan, büyük insan olmasa bana bir çuval buğday vermezdi. Bir çuval buğday böyle bir insandan daha mı değerli? 
Yaptığı kusurun büyüklüğünü anlayıp pişman olan yoksul köylü, hemen geri dönerek kusurunu itiraf etmiş:
- Pirim, ben çok büyük bir bir kusur işledim. Sizden çok özür diliyorum. Bu buğdayı geri verip, sizden nefes istiyorum.
Bunun üzerine Hacı Bektaş Veli demiş ki:
- Evladım, senin nasibin Taptuk Emre tarafında verilecek. Senin kilidini Taptuk Emre'ye verdik, onun dergâhına git.
Bu cevabı alır almaz, hemen Taptuk Emre dergâhına giden yoksul köylü, kendisini Yunus Emre yapacak manevi eğitimine başlamış.

YUNUS VE TAPTUK EMRE

Taptuk Emre dergâhında her derviş bir iş görürmüş. Kimi toprakta, kimi işlikte çalışırken, kimi duvar örer, kimi de aş pişirirmiş. Dergâha yeni gelen Yunus'a da odun taşıma işini vermişler. Dergâhının ocağına özene bezene kırk yıl odun taşıyan Yunus'un, her getirdiği odun da dümdüzmüş. Öbür dervişler sormuşlar:
- Ey Yunus, senin getirdiğin odunların hepsi dümdüz, bunun sebebi nedir?
Yunus demiş ki:
- Taptuk Emre dergâhına odunu eğrisi bile giremez!..

Taptuk Emre güzel saz çalarmış ve Yunus ona sazı için bağlanmış. Yunus uzun süre tekkeye hizmet etmiş, sonunda bıkmış ve kaçmış. Yolda erenlerden yedi kişiye rastlamış, yoldaş olmuşlar. Her akşam erenlerden biri içinden geçirdiği bir ermiş adına Tanrıya dua ediyor hemen bir sofra geliyormuş ortaya. Sıra Yunus'a geldiği akşam o da demiş ki: 
- Yarabbi, bunlar hangi kulun adına dua ettilerse, ben de onun adına yalvarıyorum sana, ne olur utandırma beni!.. 
Yunus'un duası biter bitmez, iki sofra birden gelmiş. Erenler şaşırıp sormuşlar:
- Ey Yunus, kimin adına dua ettin?
Yunus bu soruya şu yanıtı vermiş:
- Önce siz söyleyin. 
Erenler hep bir ağızdan demişler ki: 
- Taptuk'un dervişlerinden Yunus diye biri var, biz onun adına dua ettik. 
Yunus bunu duyar duymaz hiçbir şey söylemeden dergâha geri dönmüş ve Taptuk Emre'nin karısı Anabacı'ya sığınmış:
- Anabacı, dergâhtan kaçmakla büyük bir kusur işledim. Şimdi pişman olup geri döndüm. Ne olur şeyhime söyleyin; beni affetsin!..
Anabacı demiş ki: 
- Yarın sabah tekkenin eşiğine yat. Taptuk abdest almak için dışarı çıkarken ayağı sana takılır. Gözleri iyi görmediği için bana: "Kim bu eşikte yatan?" diye sorar ben de "Yunus", derim. "Hangi Yunus?" derse çekil git, başka bir tekke ara kendine, başının çaresine bak. Ama bizim "Yunus mu?" derse anla ki gönlünden çıkarmamış, hala seviyor seni. O zaman kapan ayaklarına, "Bağışla suçumu" de. 
Yunus, Anabacı'nın dediğini yapıp, kapının eşiğine yatmış, ertesi sabah olan olmuş. Ayağı Yunus'a takılanTaptuk, Anabacı'ya sormuş: 
- Kim bu eşikte yatan? 
Anabacı cevap vermiş:
- Yunus.
-Bizim Yunus mu?
Bunun üzerine Yunus, Taptuk'un ayaklarına kapanmış ve sevincinden ağlamış.


YUNUS VE MOLLA KASIM

Yunus Emre'nin vefatından yüz yıl sonra yaşayan ve devlet görevinde yetkili biri olan Molla Kasım'a Yunus'un şiirlerini yazılı olarak getirmişler. Molla Kasım bir nehir kenarına gelmiş ve yanında getirdiği Yunus Emre şiirlerini okumaya başlamış. Her okuduğu şiiri dine, şeriata aykırı bularak yakıp suya atan Molla Kasım, kendine yüz yıl önceden hitap eden bir şiiri görünce, çok şaşırmış. Yunus şöyle diyormuş:

Ben dervişim diyene bir ün edesim gelir, 
Seğirdüben sesine varıp yetesim gelir. 

Sırat kıldan incedir, kılıçtan keskincedir, 
Varıp anın üstüne evler yapasım gelir. 

Altında gayya vardır, içi nar ile pürdür, 
Varuben ol gölgede biraz yatasım gelir. 

Oda gölgedir deyu ta'n eylemen hocalar, 
Hatırınız hoş olsun biraz yanasım gelir. 

Ben günahımca yanam, rahmet suyunda yunam, 
İki kanat takınam, biraz uçasım gelir. 

Andan Cennete varam, Cennette huriler görem, 
Huri ile gılmanı bir bir koşasım gelir 

Derviş Yunus bu sözü eğri büğrü söyleme, 
Seni sigaya çeken bir Molla Kasım gelir.

Molla Kasım bunu görür görmez, yaktığı ve suya attığı şiirler için çok pişman olmuş, yakmadığı suya atmadığı şiirleri de bir hazine gibi saklamış. Halkımızın rivayetine göre; bu yüzden Yunus Emre şiirlerinden binlercesini göklerde melekler, binlercesini denizlerdeki balıklar, kalan binlercesini de insanlar söylermiş.

FUZULİ

Okunuşu	Orjinal yazılışı	Bugünkü Türkçede Anlamı
Yâ Rab bela-yı aşk ile kıl âşîna beni Bir dem bela-yı aşktan kılma cüdâ beni Az eyleme inayetini ehl-i dertten Yani ki çoh belâlara kıl müptelâ beni Oldukça ben götürme belâdan iradetim Ben isterim belâyı çü ister belâ beni Gittikçe hüsnün eyle ziyâde nigârımın Geldikçe derdine beter et müptelâ beni Öyle zaîf kıl tenimi firkatinde kim Vaslına mümkün ola yetürmek sabâ beni Nahvet kılıp nasîb Fuzuli gibi bana Yâ Rab mukayyed eyleme mutlak bana beni	يا رب بلای عشق ايله قيل آشنا بني بر دم بلای عشقدن قیلما جدا بني آز ایلمه عنایتيکي اهل درددن یاني که چوق بلالره قیل مبتلا بني اولدقجه من گوتورمه بلادن ارادتم بن ایسترم بلایي چو ایستر بلا بني گتدکجه حسنک ایله زیاده نگارمین گلدکجه دردینه بتر ايت مبتلا بني اویله ضعیف قیل تنمي فرغتیکده کیم وصلڭه ممکن اولا یتیرمك صبا بني نخوت قیلوب نصیب فضولي گبي بکا یا رب مقید ایلمه مطلق بکا بني	Ya Rab aşk belasına kıl aşina beni, Bir an bile ayırma aşk belasından beni Az eyleme yardımını dertlilerden, Yani ki çok belâlara kıl müptelâ beni Oldukça ben götürme belâdan irademi Çünkü ben belayı isterim bela da beni Gittikçe arttır sevgilimin güzelliğini, Geldikçe derdine beter et müptelâ beni Onun ayrılığında öyle zayıflat ki beni Sabah yeli ulaştırsın ona beni Bana gurur verme Fuzuli gibi Ya Rab bana bırakma asla beni

AŞK BEZİRGANI

AŞK BEZİRGÂNI

Aşk bezirgânı, sermaye canı,
Bahadır gördüm cana kıyanı.

Zehî bahadır, can terkin vurur,
Kılıç mı keser himmet giyeni?

Kamusun bir gör, kemterin er gör,
Adi görmegil palas giyeni.

Tez çıkarırlar fevkal'ulâya,
Bin isa gibi dine uyanı.

Tez indirirler tahtes-sarâya,
Bir karun gibi dünya kovanı.

Âşık olanın nişanı vardır,
Melâmet olur belli beyanı.

Atlası kodu, palası giydi,
İbrahim Edhem sırdan duyanı.

İlmin var deyi mağrur olmagıl,
Hak kabul etti kefen soyanı.

Çün Mansûr gördü, ol benim dedi,
Od'a yaktılar, işitin onu.

Od'a yandırdın, külün savurdun,
Öyle mi gerek seni seveni?

Zinhâr ey Yunus, gördüm demegil,
Od'a yakarlar gördüm diyeni.

Yunus Emre

yunus emre şiirleri

''AZRAİL'İN BİLE SECDE ETTİĞİ ADAM'' İSMİNİN AÇIKLAMASI İÇİN BU YAZININ KENDİSİNE TIKLA

1. TAŞTIN YİNE DELİ GÖNÜL 
   
   Taştın yine deli gönül, sular gibi çağlar mısın?
   Aktın yine kanlı yaşım, yollarımı bağlar mısın
   
   Nidem elim ermez yâre, bulunmaz derdime çâre
   Oldum ilimden avâre, beni burda eğler misin
   
   Yavu kıldım ben yoldaşı, unulmaz bağrımın yaşı
   Gözlerimin kanlı yaşı, ırmak olup çağlar mısın
   
   Ben toprak oldum yoluna, sen aşurı gözetirsin
   Şu karşıma göğüs geren, taş bağırlı dağlar mısın
   
   Harami gibi yoluma, arkurı inen karlı dağ
   Ben yârimden ayrı düştüm, sen yolumu bağlar mısın
   
   Karlı dağların başında, salkım salkım olan bulut
   Saçın çözüp benim gibi, yaşın yaşın ağlar mısın
   
   Esridi Yunus'un canı, yoldaşım illerim kanı
   Yunus düşte gördü seni, sayrı mısın sağlar mısın
   
   Yunus EMRE
   
   
   GEL GÖR BENİ AŞK NEYLEDİ 
   
   
   Ben yürürüm yane yane, aşk boyadı beni kane
   Ne deliyem ne divane, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Aşkın beni mest eyledi, aldı gönlüm hast’eyledi
   Öldürmeye kast eyledi, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Gah eserim yeller gibi, gah tozarım yollar gibi
   Gah akarım seller gibi, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Akar suların çağlarım, dertli ciğerim dağlarım
   Şeyhim anuban ağlarım, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Benzim sarı gözlerim yaş, varım pare ciğerim taş
   Halden bilen dertli kardaş, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Ya elim al kaldır beni, ya vaslına erdir beni
   Çok ağlattın güldür beni, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Ben yürürüm ilden ile, şeyh anarım dilden dile
   Gurbette halim kim bile, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Mecnun oluban yürürüm, o yâri düşte görürüm
   Uyanıp melül olurum, gel gör beni aşk neyledi
   
   
   Miskin Yunus biçareyim, baştan ayağa yareyim
   Dost elinde avareyim, gel gör beni aşk neyledi
   
   Yunus EMRE
   
   
   ELHAMDÜLİLLAH 
   
   
   Haktan gelen şerbeti, içtik elhamdülillah
   Şol kudret denizini, geçtik elhamdülillah
   
   
   Şol karşıki dağları, meşeleri bağları
   Sağlık safalık ile, aştık elhamdülillah
   
   
   Kuru idik yaş olduk, kanatlandık kuş olduk
   Birbirmize eş olduk, uçtuk elhamdülillah
   
   
   Vardığımız illere, şol safa gönüllere
   Halka tapduk manisin, saçtık elhamdülillah
   
   
   Beri gel barışalım, yad isen bilişelim
   Atımız eğerlendi, estik elhamdülillah
   
   
   İndik Rum'u kışladık, çok hayır şer işledik
   Uş bahar geldi geri, göçtük elhamdülillah
   
   
   Dirildik pınar olduk, irkildik ırmak olduk
   Artık denize dolduk, taştık elhamdülillah
   
   
   Taptuğun tapusuna, kul olduk kapusuna
   Yunus miskin çiğ idik, piştik elhamdülillah
   
   Yunus EMRE
   
   
   ÇEKE GELDİ ÇEKE GİDER 
   
   
   Aşkın odu ciğerimi, yaka geldi yaka gider
   Garip başım bu sevdayı, çeke geldi çeke gider
   
   Kâr etti firak canıma, aşık oldum cananıma
   As zencirin dost boynuma taka geldi taka gider
   
   Sadıklar durur sözüne, gayri görünmez gözüne
   Bu gözlerim dost yüzüne, baka geldi baka gider
   
   Bülbül eder ah-ü figan, hasret ile yandı bu can
   Benim gönülcüğüm ey can, Hakk'a geldi Hakk'a gider
   
   Arada olmasın asi, onulmaz bağrımın başı
   Gözlerimin kanlı yaşı, aka geldi aka gider
   
   Miskin Yunus'un sözleri, efgan eder bülbülleri
   Dost bahçesinin gülleri, koka geldi koka gider
   
   Yunus EMRE
   
   
   İLİM KENDİN BİLMEKTİR 
   
   
   İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir
   Sen kendini bilmezsin, ya nice okumaktır
   
   Okumaktan murat ne, kişi Hak'kı bilmektir
   Çün okudun bilmezsin, ha bir kuru ekmektir
   
   Okudum bildim deme, çok taat kıldım deme
   Eğer Hak bilmez isen, abes yere yelmektir
   
   Dört kitabın ma'nisi, bellidir bir elifte
   Sen elifi bilmezsin, bu nice okumaktır
   
   Yiğirmi dokuz hece, okursun uçtan uca
   Sen elif dersin hoca, ma'nisi ne demektir
   
   Yunus der ki ey hoca, gerekse var bin Hac’ca
   Hepisinden iyice, bir gönüle girmektir
   
   Yunus EMRE
   
   
   
   AH NİDEYİM ÖMRÜM SENİ
   
   
   Yok yere geçirdim günü, ah nideyim ömrüm seni
   Seninle olmadım gani, ah nideyim ömrüm seni
   
   Geldim ve geçtim bilmedim, ağlayıp güssa yemedim
   Senden ayrılam demedim, ah nideyim ömrüm seni
   
   Hayrım şerim yazılacak, ömrüm ipi üzülecek
   Suret benden bozulacak, ah nideyim ömrüm seni
   
   Gidip geri gelmeyesin, gelip beni bulmayasın
   Bu benliğe sermayesin, ah nideyim ömrüm seni
   
   Hani sana güvendiğim, güveniben yuvandığım
   Kaldı külli kazandığım, ah nideyim ömrüm seni
   
   Miskin Yunus gideceksin, acep sefer edeceksin
   Hasret ile kalacaksın, ah nideyim ömrüm seni
   
   Yunus EMRE
   
   
   AĞLA GÖZÜM AĞLA GÜLMEZEM GAYRİ 
   
   
   Ağla gözüm ağla gülmezem gayri
   Gönül dosta gider gelmezem gayri
   
   Ne gam bunda bana bin kez ölsem
   Orda ölüm olmaz ölmezem gayri
   
   Yansın canım yansın aşkın oduna
   Aksın kanlı yaşım silmezem gayri
   
   Beni irşad eden mürşid-i kamil
   Yeter ben el daha almazam gayri
   
   Varlığım yokluğa değişmişim ben
   Bu gün cana başa kalmazam gayri
   
   Fenadan bakiye göç eder olduk
   Yöneldim sol yola dönmezem gayri
   
   Muhabbet bahrinin gavvası oldum
   Gerekmez ceyhun'a dalmazam gayri
   
   Dilerim fazlından ayrılmıyasın
   Tanrı'm senden özge sevmezem gayri
   
   Söyle aşık dilinden bunu YUNUS
   Eğer aşık isem ölmezem gayri
   
   Yunus EMRE
   
   
   DOLAP NİÇİN İNİLERSİN 
   
   
   Dolap niçin inilersin
   Derdim vardır inilerim
   Ben Mevlaya aşık oldum
   Anın için inilerim
   
   Benim adım dertli dolap
   Suyum akar yalap yalap
   Böyle emreylemiş çalap
   Derdim vardır inilerim
   
   Beni bir dağda buldular
   Kolum kanadım yoldular
   Dolaba layık gördüler
   Derdim vardır inilerim
   
   Ben bir dağın ağacıyam
   Ne tatlıyım ne acıyam
   Ben mevlaya duacıyam
   Derdim vardır inilerim
   
   Dağdan kestiler hezenim
   Bozuldu türlü düzenim
   Ben bir usanmaz ozanım
   Derdim vardır inilerim
   
   Dülgerler her yanım yondu
   Her azam yerine kondu
   Bu iniltim Hak'dan geldi
   Derdim vardır inilerim
   
   Suyum alçaktan çekerim
   Dönüp yükseğe dökerim
   Görün ben neler çekerim
   Derdim vardır inilerim
   
   Yunus bunda gelen gülmez
   Kişi muradına ermez
   Bu fanide kimse kalmaz
   Derdim vardır inilerim.
   
   Yunus EMRE
   
   
   GELİN EY KARDEŞLER 
   
   Gelin ey kardeşler gelin
   Bu menzil uzağa benzer
   Nazar kıldım şu dünyaya
   Kurulmuş tuzağa benzer
   
   Bir pirin eteğin tuttum
   "Ana beni" deyip gittim
   Nice yüzbin günah ettim
   Her biri bir dağa benzer
   
   Çağla Derviş Yunus çağla
   Sen özünü Hakk'a bağla
   Ağlar isen halin ağla
   Erdem vefa yoğa benzer
   
   Yunus EMRE
   
   
   NİÇİN AĞLARSIN BÜLBÜL HEY 
   
   Sen burda garip mi geldin
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   Yorulup iz mi yanıldın
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   
   Karlı dağlardan mı aştın
   Derin ırmaklar mı geçtin
   Yârinden ayrı mı düştün
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   
   Hey, ne yavuz inilersin
   Benim derdim yenilersin
   Dostu görmek mi dilersin
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   
   Kal'alı şehir mi yıkıldı
   Ya nam-u arın mi kaldı
   Gurbette yârin mi kaldı
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   
   Gulistanlarda yaylarsın
   Taze gülleri yeğlersin
   Yavlak zarılık eylersin
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   
   Uykudan gözüm uyandı
   Uyandı kana boyandı
   Yandı sol yüreğim yandı
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   
   N'oldu şu Yunus'a n'oldu
   Aşkın deryasına daldı
   Yine baharistan oldu
   Niçin ağlarsın bülbül hey
   
   Yunus EMRE
   
   
   GELDİ GEÇTİ ÖMRÜM BENİM 
   
   Geldi geçti ömrüm benim,
   Şol yel esip geçmiş gibi
   Hele bana şöyle geldi,
   Şol göz yumup açmış gibi
   
   İşbu söze hak tanıktır,
   Bu can gövdeye konuktur
   Bir gün ola çıka gide,
   Kafesten kuş uçmuş gibi
   
   Miskin âdemoğulları,
   Ekinlere benzer gider
   Kimi biter kimi yiter,
   Yere tohum saçmış gibi
   
   Bu dünyada bir nesneye,
   Yanar içim göynür özüm
   Yiğit iken ölenlere,
   Gök ekini biçmiş gibi
   
   Bir hastaya vardın ise,
   Bir içim su verdin ise
   Yarın anda karşı gele,
   Hak şarabın içmiş gibi
   
   Bir miskini gördün ise,
   Bir eskice verdin ise,
   Yarın anda karşı gele,
   Hak libasın biçmiş gibi
   
   Yunus Emre bu dünyada,
   İki kişi kalır derler
   Meğer HIZIR, İLYAS ola,
   Ab-ı hayat içmiş gibi
   
   Yunus EMRE

2. Cevap: Yunus Emrenin Şiirleri

   
   DURUN DURUN AŞKA SELA 
   
   Divaneler divaneler
   Durun durun aşka sela
   Aşk esriği mestaneler
   Durun durun aşka sela
   
   Mest-i elestler kandaksız
   Mestane mestler kanatsız
   Saki duruptur çanaksız
   Durun durun aşka sela
   
   Merdaneler merdaneler
   Erlik demi bu gündürür
   Baş verüben can terkini
   Vurun vurun aşka sela
   
   Ey nice hamle idelim
   İşbu fenadan gidelim
   Binin binin şevk atalım
   Sürün sürün aşka sela
   
   Muhabbet yoluna girip
   Aşktan dava kılan kişi
   Tan eylemiş aşıklara
   Görün görün aşka sela
   
   Akıl ne bilir aşkı kim
   Mağrur oluptur aklına
   Aşkı bu gün bu Yunus'a
   Sorun sorun aşka sela
   
   Yunus EMRE
   
   
   SELAM OLSUN 
   
   
   Bu dünyadan gider olduk, kalanlara selam olsun,
   Bizim için hayır dua, kılanlara selam olsun
   
   Sela verin kastımıza, gider olduk dostumuza
   Namaz için üstümüze, duranlara selam olsun
   
   Ecel büke belimizi, söyletmiye dilimizi
   Hasta iken halimizi, soranlara selam olsun
   
   Eceli gelenler gider, hepsi gelmez yola gider
   Bizim halimizden haber, soranlara selam olsun
   
   Tenim ortaya açıla, yakasız gömlek biçile
   Bizi bir asan vech ile, yuyanlara selam olsun
   
   Derviş Yunus söyler sözün, yaş doludur iki gözün
   Bilmeyen ne bilsin bizi, bilenlere selam olsun
   
   Yunus EMRE
   
   
   KALANLARA SELAM OLSUN 
   
   Bu dünyadan gider olduk
   Kalanlara selâm olsun
   Bizim için hayır dua
   Kılanlara selâm olsun
   
   Ecel büke belimizi
   Söyletmiye dilimizi
   Hasta iken halimizi
   Soranlara selâm olsun
   
   Tenim ortaya açıla
   Yakasız gömlek biçile
   Bizi bir âsan vech ile
   Yuyanlara selâm olsun
   
   Azrail alır canımız
   Kurur damarda kanımız
   Yuyacağın kefenimiz
   Saranlara selam olsun
   
   Sala verile kasdımıza
   Gider olduk dostumuza
   Namaz için üstümüze
   Duranlara selam olsun
   
   Dünyaya gelenler gider
   Hergiz gelmez yola gider
   Bizim halimizden haber
   Soranlara selam olsun
   
   Miskin Yunus söyler sözün
   Yaş doldurmuş iki gözün
   Bilmeyenler neyi bilmiş
   Bilenlere selâm olsun
   
   YUNUS EMRE
   
   
   SELAM OLSUN
   
   
   Azrail alır canımız, kurur damarda kanımız
   Yuyıcağız kefenimiz, saranlara selam olsun
   
   Gider olduk dostumuza, eremedik kastımıza
   Namaz için üstümüze, duranlara selam olsun
   
   Sözdür söylenir araya, kimse değmez bu yaraya
   İltup bizi makbereye, koyanlara selam olsun
   
   AŞIK oldur HAKKI seve, HAK derdine kıla deva
   Bizim için hayır dua, edenlere selam olsun
   
   Aşık Yunus söyler sözü, kan yaş ile doldu gözü
   Bilmeyenler bilsin bizi, bilenlere selam olsun
   
   Yunus EMRE
   
   
   AŞKIN ALDI BENDEN BENİ 
   
   Aşkın aldı benden beni
   Bana seni gerek seni
   Ben yanarım dün ü günü
   Bana seni gerek seni
   
   Ne varlığa sevinirim
   Ne yokluğa yerinirim
   Aşkın ile avunurum
   Bana seni gerek seni
   
   Aşkın aşıklar oldurur
   Aşk denizine daldırır
   Tecelli ile doldurur
   Bana seni gerek seni
   
   Aşkın şarabından içem
   Mecnun olup dağa düşem
   Sensin dünü gün endişem
   Bana seni gerek seni
   
   Sufilere sohbet gerek
   Ahilere ahret gerek
   Mecnunlara Leyla gerek
   Bana seni gerek seni
   
   Eğer beni öldüreler
   Külüm göğe savuralar
   Toprağım anda çağıra
   Bana seni gerek seni
   
   Cennet cennet dedikleri
   Birkaç köşkle birkaç huri
   İsteyene Ver anları
   Bana seni gerek seni
   
   Yunus'dürür benim adım
   Gün geçtikçe artar odum
   İki cihanda maksudum
   Bana seni gerek seni
   
   Yunus EMRE
   
   
   Ah Ölüm 
   
   Yalancı dünyaya konup göçenler
   Ne söylerler ne bir haber verirler
   Üzerinde türlü otlar bitenler
   Ne söylerler ne bir haber verirler
   
   Kiminin başında biter ağaçlar
   Kiminin başında sararır otlar
   Kimi masum kimi güzel yiğitler
   Ne söylerler ne bir haber verirler
   
   Toprağa gark olmuş nazik tenleri
   Söylemeden kalmış tatlı dilleri
   Gelin duadan unutman bunları
   Ne söylerler ne bir haber verirler
   
   Yunus derki gör takdirin işleri
   Dökülmüştür kirpikleri kaşları
   Başları ucunda hece taşları
   Ne söylerler ne bir haber verirler
   
   Yunus Emre
   
   
   AŞKIN BENİ 
   Gözüm seni görmek için
   Elim sana ermek için
   Bu gün canım yolda kodum
   Yarın seni bulmak için
   
   Bu gün canım yolda koyam
   Yarın ivazın veresin
   Arz eyleme uçmağını
   Hiç arzum yok uçmak için
   
   Benim uçmak neme gerek
   Hergiz gönlüm ona bakmaz
   İşbu benim zarılığım
   Değildürür bir bağ için
   
   Uçmak uçmağım dediğin
   Mü'minleri yeltediğin
   Vardır ola bir kaç huri
   Arzum yoktur koçmak için
   
   Bunda dahi verdin bize
   Ol huriyi çiftü helal
   Ondan geçti arzum tamam
   Arzum sana ermek için
   
   Sufilere ver sen onu
   Bana seni gerek seni
   Haşa ben terkedem seni
   Şol bir evle çardak için
   
   Yunus hasretdürür sana
   Hasretini göster ona
   İşin zulüm değil ise
   Dad eylegil istedi çün.
   
   Yunus EMRE
   
   ADEM OĞLU 
   
   Miskin Adem oğlanı
   Nefse zebun olmuşdur
   Hayvan canavar gibi
   Otlamağa kalmışdur
   
   Hergiz ölümün sanmaz
   Ölesi günin anmaz
   Bu dünyadan usanmaz
   Gaflet önün almışdur
   
   Oğlanlar öğüt almaz
   Yiğitler tevbe kılmaz
   Kocalar taat kılmaz
   Sarp rüzigar olmuşdur
   
   Beğler azdı yolundan
   Bilmez yoksul halinden
   Çıktı rahmet gölünden
   Nefs gölüne dalmışdur
   
   Yunus sözü alimden
   Zinhar olma zalimden
   Korkadurun ölümden
   Cümle doğan ölmüşdür.
   
   Yunus EMRE
   
   GÖNÜL ÇALAB'IN TAHTI 
   
   
   Miskinlikte buldular, kimde erlik var ise
   Merdivenden ittiler, yüksekten bakar ise
   Gönül yüksekte gezer, dem-be-dem yoldan azar
   Dış yüzüne o sızar, içinde ne var ise
   
   Ak sakallı pir hoca, bilemez hali nice
   Emek vermesin hacca, bir gönül yıkar ise
   Sağır işitmez sözü, gece sanar gündüzü
   Kördür münkirin gözü, alem münevver ise
   
   Gönül Çalab’ın tahtı, Çalap gönüle baktı
   İki cihan bedbahtı, kim gönül yıkar ise
   Sen sana ne sanırsan, ayruga da onu san
   Dört kitabın manası, budur eğer var ise
   
   Bildik gelenler geçmiş, konanlar geri göçmüş
   Aşk şarabından içmiş, kim mana duyar ise
   Yunus yoldan azuban, yüksek yerde durmasın
   Sinle sırat görmeye, sevdiği didar ise
   
   Yunus EMRE
   
   dem-be-dem : Zaman zaman
   münevver : Bilgili, aydın
   Çalap : Allah
   bedbaht : Talihsiz
   sin : Mezar
   sırat : Cennet yolu
   didar : Allah'a kavusma, hakkın yüzü
   
   
   AĞAÇ 
   
   Giderim ben yol sıra, yavlak uzanmış bir ağaç
   Böyle lâtif böyle şirin, gönlüm aydur birkaç sır aç
   
   Böyl’uzamak ne manâdır, çünkü bu dünya fânîdir
   Bu fuzûllük nişânıdır, gel beri miskinliğe geç
   
   Böyle lâtif beziniben, böyle şirîn düzünüben
   Gönül Hakk’a uzanuban, dilek nedir neye muhtâç
   
   Ağaç karır devrân döner, kuş budağa birken konar
   Dahi sana kuş konmamış, ne güvercin ne hod turaç
   
   Bir gün sana zevâl ere, yüce kaddin ine yere
   Budakların oda gire, kaynaya kazan kıza saç
   
   Er sırrıdır sırrın senin, er yeridir yerin senin
   Ne yerdedir yerin senin, sana sorarım ey ağaç
   
   Yunus Emre sen bir nice, eksikliğin yüz bin onca
   Kur’ağaca yol sorunca, teferrüclen yoluna geç
   
   Yunus EMRE
   
   
   BİR DAĞ İÇİNDE 
   
   Adım adım ileri, beş alemden içeri,
   On sekiz bin hicabı, geçtim bir dağ içinde.
   
   Gözler gibi görmedim, söz gibi söyleşmedim.
   Musi'leyin münacaat, ettim bir dağ içinde.
   
   Bir döşek döşemişler, nur ile bezemişler.
   Dedim bu kimin ola, sordum bir dağ içinde.
   
   Vardım ileri vardım, Levh-i elime aldım,
   Ayetlerin okudum, yazdım bir dağ içinde.
   
   Açtım Mekke kapısın, duydum ol dost kokusun,
   Erenlerin hepisin, gördüm bir dağ içinde
   
   Yetmiş bin hicab geçtim, gizli perdeler açtım,
   Ol dost ile buluştum, gördüm bir dağ içinde.
   
   Gökler gibi gürledim, yeller gibi inledim,
   Sular gibi çağladım, aktım bir dağ içinde.
   
   Ayrılmadım pirimden, ayrılmadım şeyhimden,
   Aşktan bir kadeh aldım, içtim bir dağ içinde.
   
   Kalpten büyük dağ olmaz, Ol Allaha doyulmaz,
   Sohbetine kanılmaz, erdim bir dağ içinde,
   
   Yunus eyder gezerim, dost iledir pazarım,
   Ol Allahın didarın, gördüm bir dağ içinde.
   
   Yunus EMRE

3. GÖNÜLLER YAPMAYA GELDİM 
   
   Benim bunda kararım yok,
   Bunda gitmeye geldim
   Bezirganım mataım çok,
   Alana satmağa geldim.
   
   Ben gelmedim da'vi için
   Benim işim sevi için
   Dostun evi gönüllerdir,
   Gönüller yapmağa geldim
   
   Dost eşruğu deliliğim,
   Aşıklar bilir neliğim
   Devşuruben ikiliğim,
   Birliğe bitmeye geldim
   
   Yunus Emre aşık olmuş,
   Ma'şuka derdinden olmuş
   Gerçek erin kapısında
   Ömrüm harcamaya geldim
   
   Yunus EMRE
   
   bezirgan: Tüccar
   mata : Mal,erzak
   dav'i : Dava peşinde koşmak,kavga,dava.
   sev'i : Sevgi
   eşruk : Sarhoşluk
   devşuruben : Kaldırıp
   bitmek : Kavuşmak
   maşuk : Allah (Aşık olunan)
   
   
   SEVELİM SEVİLELİM 
   
   
   Hak cihana doludur, kimseler Hakkı bilmez
   Onu sen senden iste, o senden ayrı olmaz
   
   Dünyaya gelen geçer, bir bir şerbetin içer
   Bu bir köprüdür geçer, cahiller onu bilmez
   
   Gelin tanış olalım, işin kolayın tutalım
   Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz
   
   Yunus sözün anlar isen, mani'sin dinler isen
   Sana iyi dirlik gerek, bunda kimseler kalmaz
   
   Yunus EMRE
   
   
   
   ÇAĞIRAYIM MEVLAM SENİ 
   
   Dağlar ile taşlar ile çağırayım mevlam seni
   Seherlerde kuşlar ile çağırayım mevlam seni
   Sular dibinde mahi ile, sahralarda ahu ile
   Abdal olup ya hu diye çağırayım mevlam seni
   
   Gökyüzünde İSA ile Tur dağında MUSA ile
   Elindeki asa ile çağırayım mevlam seni
   Derdi okus EYYÜP ile, gözü yaşlı YAKUP ile
   Ol MUHAMMED mahbub ile çağırayım mevlam seni
   
   Hamd u şükrullah ile, vasf-ı kulhuvallah ile
   Daim zikrullah ile çağırayım mevlam seni
   Yunus okur diller ile, ol kumru bülbüller ile
   Hakkı seven kullar ile çağırayım mevlam seni
   
   Yunus EMRE
   
   mahi : Balık
   ahu : Ceylan
   abdal : Derviş
   ya hu : Allah
   okus : Çok
   mahbub: Sevgili
   
   
   Dervişlik Dedikleri 
   
   Dervişlik dedikleri hırka ile tac degil
   Gönlün derviş eyleyen hırkaya muhtaç değil
   Durmuş marifet söyler, erene Yunus Emrem
   Yol eriyle yoldadır, yolsuza yoldaş değil
   
   Yunus EMRE
   
   
   HİÇ BİR KİŞİ BİLMEZ BİZİ 
   
   Hiç bir kişi bilmez bizi,
   Biz ne işin içindeyiz
   Ne hırsımız baydır bizim,
   Ne nefsimiz içindeyiz
   
   Bir kimsenin devletine,
   Ta'nediben biz gülmeyiz
   Ne munkiriz alimlere,
   Ne tersanın hacındayız
   
   Yunus eydur hey sultanım,
   Özge şahım vardır benim
   Ko dünya altın gümüşün,
   Ne bakır-u tacındayız
   
   Yunus EMRE
   
   bay : Zengin
   ta'netmek : Yermek, kınamak
   özge : Başka
   tersa: Hıristiyan
   munkir : İnkar eden
   
   
   AH NEFİS 
   
   
   Girdim Aşkın denizine bahrılayın yüzer oldum
   Geştediben denizler Hızır'layın gezer oldum
   
   Cemalini gördüm düşte çok aradım yazda kışta
   Bulamadım dağda taşta denizleri süzer oldum
   
   
   Sordum deniz malikine ırak değil salığına
   Girdim gönül sınığına gönülleri düzer oldum
   
   Viran gönlüm eyledim şar bunculayın şar nerde var
   Haznesinden aldım gevher dükkan yüzün bozar oldum
   
   Ben ol dükkan-dar kuluyum gevherler ile doluyum
   Dost bağının bülbülüyüm budaktab gül üzer oldum
   
   Ol budakta biter iman iman bitse gider güman
   Dün gün isim budur heman nefsime bir tatar oldum
   
   Canım bu tene gireli nazarım yoktur altına
   Düştüm ayaklar altına topraklayın tozar oldum
   
   Tenim toprak tozar yolca nefsim iltir beni önce
   Gördüm nefsin burcu yüce kazma aldım kazar oldum
   
   Kaza kaza indim yere gördüm nefsin yüzü kara
   Hümeti yok resul'lere bentlerini bozar oldum
   
   Bu nefs ile dünya fani bu dünyaya gelen hanı
   Aldattın ey dünya beni işlerinden bezer oldum
   
   Yunus sordu girdi yola kamu gurbetleri bile
   Kendi ciğerim kanıyla vasf-ı halim yazar oldum
   
   Yunus EMRE
   
   BE HEY KARDAŞ 
   
   
   Be hey kardaş Hakk'ı bulam mı dersin,
   Hakk'a yarar amel işlemeyince
   Tarikat sırrına erem mi dersin,
   Kamil mürşid sana söylemeyince.
   
   Özenirsen gardaş, tevhide özen.
   Tevhiddir nefsinin kal'asın bozan
   Hiç kendi kendine kaynar mı kazan
   Çevre yanın ateş eylemeyince.
   
   Değme kişi gönül evin düzemez
   Hakk'ın taktirini kimse bozamaz.
   Tarikat ummandır dalıp yüzemez,
   Aşkın deryasını boylamayınca.
   
   Aşkım galip geldi yüreğim harlar
   Aşık olan ar-ı namusu neyler
   Behey yunus sana söyleme derler
   Ya ben öleyim mi söylemeyince.
   
   Yunus EMRE
   
   
   AŞIKLAR ÖLMEZ 
   
   Ya Rab bu ne derttir derman bulunmaz
   Benim garip gönlüm aşktan usanmaz
   Aşık ki cana kaldı aşık olmaz
   Canın terketmeyen, ma'şukun bulmaz
   
   Aşk pazarıdır bu canlar satılır
   Satarım canımı kimseler almaz
   Aşık, bir kişidir, bu dünya malın
   Ahiret korkusun bir pula saymaz
   
   Bu dünya ol ahiretten içeri
   Aşıkın yeri var kimseler bilmez
   Yunus öldü diye sala verirler
   Ölen hayvan imiş, aşıklar ölmez
   
   Yunus EMRE
   
   
   LA ŞERİKE 
   
   La şerike okursun, sonra şerik katarsın
   Bire iki demegil, fitne kimden tutarsın
   Çün Kuran gökten indi, Onu Allah buyurdu
   Ondan haber ver bana, ha kitaptan ötersin
   
   İlim okumaktan gerek kendözünü bilmektir
   Kendözünü bilmezsen bir hayvandan betersin
   Kılarsın riya namaz, günahın çok hayrın az
   Dinle neye varır söz, Cehennemde bitersin
   
   Halka fetva verirsin, Ne için sen tutmazsın
   İhlas ile gelirsen bizden nesne utarsın
   Sen fakihsin ben fakir, sana hiç tan'umuz yok
   İlmin var amelin yok, günahlara batarsın
   
   Yunus EMRE
   
   utarsın : Kazanırsın
   tan : Kınama
   
   
   SUFİYİM HALK İÇİNDE 
   
   Sufiyim halk içinde, tesbih elimden gitmez
   Dilim marifet söyler gönlüm hiç kabul etmez
   Söylerim marifeti, saluslanırım katı
   Miskinliğe dönmeye gönlümden kibir gitmez
   
   Görenler elim öper, tac u hırkaya bakar
   Söyle sanırlar beni, zerrece günah etmez
   Dışımda ibadetim sohbetim hoş taatım
   İç pazara gelince bin yıllık ayyar etmez
   
   Dışım derviş içim boş, dilim tatlı sözüm hoş
   Amma ettiğim işi dinin değişen etmez
   Yunus eksikliğini Allah'ına arz eyle
   Onun keremi çoktur sen ettiğin o etmez
   
   Yunus EMRE
   
   saluslanmak : Hilekarlık, düzenbazlık.
   
   
   HABER EYLEN AŞIKLARA 
   
   Haber eylen aşıklara,
   Aşka gönül veren benem
   Aşk bahrisi oluban
   Denizlere dalan benem
   
   Gördüm göğün meleklerin,
   Her biri bir işteymiş
   Hak Çalabın zikr-in eden
   İNCİL benem KURAN benem
   
   Gördüm diyen değil, gören
   Bildim diyen değil, bilen
   Bilen O'dur, gösteren O,
   Aşka esir olan benem
   
   Deli oldum adım Yunus
   Aşk oldu bana kılavuz
   Hazrete değin yalınız
   Yüz sürüyü varan benem
   
   Yunus EMRE
   
   
   ERENLER YOLU 
   
   
   Canım erenler yolu inceden ince imiş
   Süleymana yol kesen şol bir karınca imiş
   Eydürler idi bana aşık avare olur,
   Geldi başıma gördüm, ol söz yerince imiş
   
   Dört kitabın manisin okudum hasıl ettim
   Aşka gelincek gördüm, bir uzun hece imiş
   İki kişi söyleşir Yunus'u görsem diye
   Biri eydur ben gördüm bir AŞIK koca imiş
   
   Yunus EMRE
   
   
   AHIR ZAMAN 
   
   İşidün ey ulular,
   Ahır zaman olusar
   Sağ müslüman seyrekdür,
   Ol da güman olusar
   
   Danışman okur tutmaz,
   Derviş yolun gözetmez
   Bu halk öğüt işitmez,
   Ne sarp zaman olusar
   
   Gitti beyler mürveti,
   Binmişler birer atı
   Yediğü yoksul eti,
   İçtiğü kan olusar
   
   Ne acayip sergüzeştler,
   Bağrım dolu serzenişler
   Durmaz akar kanlı yaşlar,
   Aksa gerek şimden gerek

4. BU ACAİP BİR HALDİR 
   
   
   Bu bir acaip haldir bu hale kimse ermez
   Alimle davi kılar, Veli değme göz görmez
   İlm ile hikmet ile, kimse ermez bu sırra
   Bu bir acaib sırdır, ilme kitaba sığmaz
   
   Alem ilmi okuyan, dört mezhep sırrın duyan
   Aciz kaldı bu yolda, bu aşka el uramaz
   Yunus canını terk et, bildiklerini terk et
   Fena olmayan suret, şahına vasıl olmaz
   
   Yunus EMRE
   
   davi : Savunulan şey
   veli : Amma lakin
   fena : Benliği terkedip yokluk halinde olma
   
   
   EY BENİ AYIPLAYAN 
   
   Ey beni ayıplayan, gel beni aşktan kurtar
   Elinden gelmez ise, söyleme fasid haber
   Hiç kimsene kendinden, halden hale gelmedi
   Cümlemizin halini, maşuk eder mukarrer
   
   Aşıkların her hali, Maşuk katında biter
   Sözün var ona söyle, benim elimde ne var
   Her kim aşk kadehinden,içti ise bir cura
   Ona ne yad ne biliş, ona nesrik ne humar
   
   Dost yüzünden nikabı, her kim giderdi ise
   Hicap kalmadı ona, ayruk ne hayr u ne şer
   Şeriat edebinden korkaram söylemeye
   Yok ise eydeyidim daha ayrıksı haber
   Dost kılıcından Yunus ölürse gam değil
   Dost göğünden uyanan, Maşuk burcundan doğar
   
   Yunus EMRE
   
   fasid : Bozucu, fesat
   mukarrer : Kararlaştırılmış
   cur'a : Yudum
   yad : Yabancı
   biliş : Tanıdık
   humar : İçkinin verdiği başağrısı
   nesrik : Sarhoş
   ayrıksı : Aykırı
   nikap : Perde, yüz örtüsü
   
   
   AŞK KİTABIN OKURUZ 
   
   Söylememek harcısı, söylemeğin hasıdır
   Söylemeğin harcısı, gönüllerin pasıdır
   Cümle yaratılmışa bir göz ile bakmayan
   Halka müderris ise, hakikatte asidir
   
   Şeriat haberini şerh ile eydem işit
   Şeriat bir gemidir, hakikat deryasıdır
   Ol geminin tahtası her nice muhkem ise
   Deniz mevci kat olsa, tahta uşanasıdır
   
   Bundan içeri haber işit, ey deyin ey yar
   Hakikatin kafiri, şer'in evliyasıdır
   Biz talib-i ilimleriz, aşk kitabın okuruz
   Çalap müderris bize, aşk hod medresedir
   
   Yunus EMRE
   
   Harcısı : Uygunu
   Has : Güzel
   Şerh : Açıklama
   Eydem : Söyleyim
   Hakikat : Kuranın gizli
   anlamlarının bilindiği makam
   Muhkem : Kuvvetli
   Mevc : Dalga
   Kat : Kesme
   Uşanmak : Kırılmak
   Şer'in : Şeriatın
   Talib-i ilim : İlim öğrenen
   Hod : Kendi, zaten
   
   
   
   HAK BİR GÖNÜL VERDİ 
   
   
   Hak bir gönül verdi bana, ha demeden hayran olur
   Bir dem gelir şadan olur, bir dem gelir giryan olur
   Bir dem gelir söyleyemez, bir sözü şerh eyleyemez
   Bir dem cehalette kalır, nesne bilmez nadan olur
   
   Bir dem dev olur ya peri, viraneler olur yeri
   Bir dem uçar BELKIS ile sultan-ı ins u can olur
   Bir dem varır mescitlere, yüz sürer anda yerlere
   Bir dem varır deyre girer, incil okur ruhban olur
   
   Bir dem gelir İSA gibi ölmüşleri diri kılar
   Bir dem girer kibr evine, Firavn ile Haman olur
   Bir dem döner CEBRAİLE rahmet saçar her mahfile
   Bir dem gelir gümrah olur, miskin Yunus hayran olur
   
   Yunus EMRE
   
   hayran : Şaşkın
   şadan : Sevinçli
   giryan : Ağlayan
   beşaret: Müjdelenmek
   şerh : Açıklama
   nadan : Cahil
   deyr : Kilise
   ruhban : Rahip
   mahfil : Toplantı yeri
   gümrah : Sapmış
   
   
   
   Aşk Bezirganı 
   
   Aşk bezirganı Sermaye canı
   Bahadır gördüm Cana kıyanı
   
   Zehi bahadır Can terkin urur
   Kılıç mı keser Himmet giyeni
   
   Kamusun bir gör Kemterin er gör
   Alu görmegil Palas giyeni
   
   Tez çıkarırlar Fevkal'ulaya
   Bin isa gibi Dünya yakanı
   
   Tez indirirler Tahtesseraya
   Bir karun gibi Dünya kovanı
   
   Aşık olanın Nişanı vardır
   Melamet olur Belli beyanı
   
   Yunus EMRE
   
   
   İŞİTİN EY YARENLER 
   
   İşitin ey yarenler
   Aşk bir güneşe benzer
   Aşk olmayan gönül
   Misal-i taşa benzer
   
   Taş gönülde ne biter
   Dilinde agu tüter
   Nice yumuşak söylese
   Sözü savaşa benzer
   
   Geç Yunus endişeden
   Gerekse bu bişeden
   Ere aşk gerek evvel
   Ondan dervişe benzer
   
   Yunus EMRE
   
   yaren : Dost
   agu : Zehir
   bişe : Orman
   
   
   KİME GÖNÜL VERİR İSEM 
   
   Kime gönül verir isem, benim ile yar olmadı
   Halim bilip derdim sorup bana vefadar olmadı
   Haktan meğer takdir idi, aşık oldu gönlüm sana
   Hiç kimseler bencileyin, aşka giriftar olmadı
   
   İbrahim'e Nemrud odunu, aşktır gülistan eden
   Aşktan nazar ericeğiz, gülzar oldu nar olmadı
   Aşkta kahırlar çok olur, aşıklara gayret gerek
   Yunus aşık oldun ise, aşıklarda ar olmadı
   
   Yunus EMRE
   
   giriftar : Tutkun olmak, tutulmak
   gülistan, gülzar : Gül bahçesi
   nar : Ateş
   ar : Utanma
   
   
   NİCE BESLEYESİN 
   
   
   Nice bir besleyesin, bu kadd ile kameti
   Düştün dünya zevkine unuttun kıyameti
   Dürüs, kazan, ye yedir, bir gönül ele getir
   Yüz Kabeden yiğrektir, bir gönül ziyareti
   
   Uslu değil delidir Halka Salusluk satan
   Nefsin müslüman etsin var ise kerameti
   Yunus imdi sen dahi, gerçeklerden olagör
   Gerçek erenler imiş, cümlenin ziyareti
   
   Yunus EMRE
   
   kadd : Boy, pos
   kamet : Boy
   dürüs : Toplayıp biraraya getirme
   yiğrek : Daha iyi
   salusluk : Hilekarlık
   keramet : Olağanüstü işler, haller
   
   
   AŞIK KENDİ KANINI 
   
   Helal kıldı ma'şuka aşık kendi kanını
   Ma'şuk nakşından okur aşk eri Kur'anını
   
   Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir
   Aşık kendi bırakır boynuna urganını
   
   Gitmez aşık gözünden hergiz ma'şuk hayali
   Nitekim zilha verir Yusuf'un nişanını
   
   Dirlik budur aşıka ma'şuk yolunda öle
   Sorarlar ise aydam aşıkın burhanını
   
   Belkıs ile Süleyman aşka düştü bir zaman
   İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını
   
   Gökteki Harut Marut aşk için indi yere
   Zühre yüzün görecek unuttu Rahman'ını
   
   Güzaf görmen siz aşkı kime oğradı ise
   Sultanı iltir baştan yitirir hanmanını
   
   Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu
   Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını
   
   Leyli'yle Mecnun işi acebdür ( ür ) bu halka
   Abdürrezzak terk etti aşk için imanını
   
   Zemane vefaları cefa gelir Yunüs'a
   Bir doğru yer bulucak fidi kılar canını
   
   Yunus EMRE
   
   
   BİLMEDİLER 
   
   Hakiykatin ma'nisin şerh ile bilmediler
   Erenler bu dirliği riye dirilmediler
   
   Hakiykat bir denizdir şeriattır gemisi
   Çoklar gemiden çıkıp denize dalmadılar
   
   Bular geldi tapıya şeriat tuttu durur
   İçeri giribeni ne varın bilmediler
   
   Dört kitabı şerh eden asıdır hakıykatte
   Zira tevsir okuyup ma'nisin bilmediler
   
   Yunus adın sadıktır bu yola geldin ise
   Adın değşirmeyenler bu yola gelmediler.
   
   Yunus EMRE
   
   
   SENSİN KERİM 
   
   Sensin kerim sensin rahim,
   Allah sana sundum elim
   Senden artuk yoktur emim,
   Allah sana sundum elim
   
   Ecel geldi vade erdi,
   Bu ömrüm kadehi doldu
   Kimdir ki içmeden kaldı,
   Allah sana sundum elim
   
   Gözlerim göğe süzüldü,
   Canım göğüsten üzüldü
   Dilim tetiği bozuldu,
   Allah sana sundum elim
   
   Geldim salacam sarılır,
   Dört yana sela verilir
   El namazıma derilir,
   Allah sana sundum elim
   
   Can cenazeden şeştiler,
   Üstüme toprak saçtılar
   Hep koyubeni kaçtılar,
   Allah sana sundum elim
   
   Yunus tap uzattın sözü,
   Allah'ına tutgil yüzü
   Didardan ayırma bizi,
   Allah sana sundum elim
   
   Yunus EMRE
   
   emim : İlacım
   salaca : Tabut taşıyan tahta
   şeşmek : Çıkarmak
   tap : Yeter, kafi
   didar : Allahın cemali, yüzü
   
   
   AŞK VER BANA 
   
   İlahi bir aşk ver bana, kandalığım bilmeyeyim
   Yavı kılayım ben beni, isteyi ben bulmayayım
   Al gider benden benliği, doldur içime şenliği
   Diriliğimde öldür beni, varıp orda ölmeyeyim
   
   Bülbül olup öteyim, dost bahçesinde yatayım
   Gül oluben açılayım, ayruk dahi solmayayım
   Aşkdır derdin dermanı, aşk yoluna koydum canı
   Yunus Emre eydur bunu, bir dem aşksız olmayayım.
   
   Yunus EMRE