''AZRAİL'İN BİLE SECDE ETTİĞİ ADAM'' İSMİNİN AÇIKLAMASI İÇİN BU YAZININ KENDİSİNE TIKLA
Hepimizin cesaret edemediği bir takım sorular vardır mutlaka sormaya çekindiği konular vardır. Ve bu konular merak edilen fakat insanlar dalga geçer diye korkulan konular. Korkalım mı sormayalım o konular hakkında konuşmayalım. Düşüncelerimize, fikirlerimize ket vuralım mı?
Vuralım mı arkadaşlar? Kendimizi sıkalım içimize hapsedelim hapishane de yaşar gibi mi yaşayalım? Yoksa çok çocuksu da olsa küçüklüğümüzden beri merak ettiklerimizi soralım mı? Ne dersiniz bize deli derler anormal derler diye sormayalım mı?
Neyse boş ver başka bir şeylerden bahsedeceğim şimdi. Asalsan da gencecik mühendislerimiz intihar etti süsüyle öldürüldü. Bir kadın profosör için uçak düşürüldü. Bunları hiç sorduk mu? Ve ya buna benzer konuları... Neydi dertleri bizim Proflarımızdan kafalı adamlarımızdan kim ne istiyor? Ve yahutta bizden neden bu kadar korkuyorlar. Aklımızdan ve fikirlerimizden üretebileceklerimizden neden niçin bu kadar korkuyorlar. Bizimle rekabet edemeyecek konumda oldukları için mi korkuyorlar. Bizim zekamız kimleri niçin rahatsız ediyor.
Biz kimseyi öldürmeyiz diyenler öldürmeyi çok iyi biliyor. Ufacık bebekleri öldürüyorlar. Ama bu cesaretin değil korkunun ve korkaklığın göstergesi.
Sebepleri yazıyoruz ama asla şikayet etmiyoruz. Allah dilemeksizin kimse katillik yapamaz. O dilemeksizin kimse deccal olmaz. Onun yapacaklarına yaptıklarına kim ne diyebilir. Bir oluş olsun ki onun dilemediği bir şey olsun. Mümkün değil. Allah dilemeksizin bir yaprak bile kıpırdamaz. Küçücük gözle göremediğimiz canlılar bile o dilemeksizin harekat edemez. Zaten kürre den zerreye kadar A- z ye kadar yaratan kim? Allah... O halde onun tüm fiillerinden tüm her şeyinden razı olmayı hak nasip eder inşallah her birimize.
Allah'ın karşısında ağlamaktan başka bir şey yapamazsın ki. Ne yapacaksın ne dileyeceksin ne isteyeceksin. Ne isteyeceğimizi bile bilmiyoruz. Hayır zannettiğimiz şer, şer zannettiğimiz hayır çıkıyor. Hiç bir şey bilmiyoruz.
Allah kelimesinden başka bir şey de bilmiyoruz açıkçası. Sanki bütün hafızam bom boş oluyor. Kendimi her şeyi unutuyorum bazen. Her şey bomboş geliyor bazen sanki bir rol müş gibi herkese bir rol verilmiş ve herkes kendi rolünü oynuyor. Kimseye de kızamaz oldum bir kaç gündür. Onun öyle olması gerekiyordu kızmaya gerek yok çekip gidiyorsun..
Bazen sanki her şey yok oluyor lıp bi daha geri geliyor her şey yerine geçiyor kaldığı yerden devam ediyor. Bazen biri sanki konuş diyor yaz diyor yazdırıyor sonra o şey sus diyor yazma diyor yazdırmıyor. Sanki yazan ben değilim. Bana etki eden bir başka beyin var var sanki. Oyuncağıyım sanki onun ama hoşuma da gidiyor keşke hiç bırakmasa beni bana.. Çünkü o varken başaka biriyim... Merkez de o var etrafında ise benim gibi olanlar var. Sadece benimle ilgilenmiyor o beyin olağan üstü şey. Galiba o yüzden hep benimle değil... Ara ara gidiyor ara ara geliyor. Geldiğinde benliğimden çıkıp sanki o oluyorum.
Bu duygu ve düşüncelerim duygularım yanılabilir ama vicdanım asla yanılmaz o da öyle diyor. Buraya neden yazıyorum unutmamak için yazıyorum. Belki benim bilmediğim başka nedenleri de var. Tahmin edebiliyorum lakin o tahminlerle sayfaları doldurmanın lüzumu yok.
Ölürse ten ölür canlar ölesi değil. Aşıklar ölmez............
YAZARI=BAHADIR ÇAKIR O ADAM SENSİN...
Hepimizin cesaret edemediği bir takım sorular vardır mutlaka sormaya çekindiği konular vardır. Ve bu konular merak edilen fakat insanlar dalga geçer diye korkulan konular. Korkalım mı sormayalım o konular hakkında konuşmayalım. Düşüncelerimize, fikirlerimize ket vuralım mı?
Vuralım mı arkadaşlar? Kendimizi sıkalım içimize hapsedelim hapishane de yaşar gibi mi yaşayalım? Yoksa çok çocuksu da olsa küçüklüğümüzden beri merak ettiklerimizi soralım mı? Ne dersiniz bize deli derler anormal derler diye sormayalım mı?
Neyse boş ver başka bir şeylerden bahsedeceğim şimdi. Asalsan da gencecik mühendislerimiz intihar etti süsüyle öldürüldü. Bir kadın profosör için uçak düşürüldü. Bunları hiç sorduk mu? Ve ya buna benzer konuları... Neydi dertleri bizim Proflarımızdan kafalı adamlarımızdan kim ne istiyor? Ve yahutta bizden neden bu kadar korkuyorlar. Aklımızdan ve fikirlerimizden üretebileceklerimizden neden niçin bu kadar korkuyorlar. Bizimle rekabet edemeyecek konumda oldukları için mi korkuyorlar. Bizim zekamız kimleri niçin rahatsız ediyor.
Biz kimseyi öldürmeyiz diyenler öldürmeyi çok iyi biliyor. Ufacık bebekleri öldürüyorlar. Ama bu cesaretin değil korkunun ve korkaklığın göstergesi.
Sebepleri yazıyoruz ama asla şikayet etmiyoruz. Allah dilemeksizin kimse katillik yapamaz. O dilemeksizin kimse deccal olmaz. Onun yapacaklarına yaptıklarına kim ne diyebilir. Bir oluş olsun ki onun dilemediği bir şey olsun. Mümkün değil. Allah dilemeksizin bir yaprak bile kıpırdamaz. Küçücük gözle göremediğimiz canlılar bile o dilemeksizin harekat edemez. Zaten kürre den zerreye kadar A- z ye kadar yaratan kim? Allah... O halde onun tüm fiillerinden tüm her şeyinden razı olmayı hak nasip eder inşallah her birimize.
Allah'ın karşısında ağlamaktan başka bir şey yapamazsın ki. Ne yapacaksın ne dileyeceksin ne isteyeceksin. Ne isteyeceğimizi bile bilmiyoruz. Hayır zannettiğimiz şer, şer zannettiğimiz hayır çıkıyor. Hiç bir şey bilmiyoruz.
Allah kelimesinden başka bir şey de bilmiyoruz açıkçası. Sanki bütün hafızam bom boş oluyor. Kendimi her şeyi unutuyorum bazen. Her şey bomboş geliyor bazen sanki bir rol müş gibi herkese bir rol verilmiş ve herkes kendi rolünü oynuyor. Kimseye de kızamaz oldum bir kaç gündür. Onun öyle olması gerekiyordu kızmaya gerek yok çekip gidiyorsun..
Bazen sanki her şey yok oluyor lıp bi daha geri geliyor her şey yerine geçiyor kaldığı yerden devam ediyor. Bazen biri sanki konuş diyor yaz diyor yazdırıyor sonra o şey sus diyor yazma diyor yazdırmıyor. Sanki yazan ben değilim. Bana etki eden bir başka beyin var var sanki. Oyuncağıyım sanki onun ama hoşuma da gidiyor keşke hiç bırakmasa beni bana.. Çünkü o varken başaka biriyim... Merkez de o var etrafında ise benim gibi olanlar var. Sadece benimle ilgilenmiyor o beyin olağan üstü şey. Galiba o yüzden hep benimle değil... Ara ara gidiyor ara ara geliyor. Geldiğinde benliğimden çıkıp sanki o oluyorum.
Bu duygu ve düşüncelerim duygularım yanılabilir ama vicdanım asla yanılmaz o da öyle diyor. Buraya neden yazıyorum unutmamak için yazıyorum. Belki benim bilmediğim başka nedenleri de var. Tahmin edebiliyorum lakin o tahminlerle sayfaları doldurmanın lüzumu yok.
Ölürse ten ölür canlar ölesi değil. Aşıklar ölmez............
YAZARI=BAHADIR ÇAKIR O ADAM SENSİN...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder